Ε ΟΧΙ !

Λοιπόν σήμερα το πρωί κατεβαίνοντας από το σπίτι μου για να βρώ μια παρέα,βρήκα στο πεζοδρόμιο ένα φέιγ βολάν,flyer αγγλιστί το οποίο έγραφε με κεφαλαία μπλέ γράμματα πάνω από μια ελληνική σημαία τα εξής:



ΤΑ ΟΧΙ ΘΕΛΟΥΝ ΜΕΤΑΞΑΔΕΣ!




ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ


τα σχόλια δικά σας.
αϊσιχτίρ πρωι πρωί!

Under a molten sky the days collide

Έλεγα να μην βγάλω τόσο εν δήμω τα εν οίκω γκομενικά μου (τα οικογενειακα δεν μπορώ να τα γράψω με μορφή μη συγκεχυμένη από οργη για να τα καταλάβει κόσμος).Αλλά δε γαμιέται θα τα πω σαμπως διαβάζει και καμιά ψυχή;Μία δύο δηλαδή και απορώ γιατί το κάνουν αυτό στους εαυτούς τους και πρέπει να τους πει κάτι κανονικά το γεγονός ότι είναι μόνοι τους στην ανάγνωση αυτόυ του μπλόγκ.Άκαιρο συνεχίζω στο θέμα μου.


Αυτό που με πλήγωσε πιο πολύ όταν με...πρόδωσε (ξέρω ότι η έκφραση αυτή είναι γραφική,υπερδραματική και υπερβολική ίσως) ο Μ.

κατά βάθος και στην ουσία είναι ότι αρχισα το νταραβέρι χωρίς να τον γουστάρω.έκανα υποχωρήσεις στο γούστο μου γιατί σκέφτηκα,αν δεν κάνεις προσπάθεια για να είσαι με κάποιον ποτέ δε θα έρθει για σένα ξαφνικά η τέλεια σχέση έτοιμη.Οπότε δίνω μια ευκαιρία και προσπαθώ και βγαίνω και απο δω απο κει και όπου πάει.Χαλαρά.Ο φίλος μου ο Π. γύρισε και μου είπε:"Δεν πιστεύω να γουστάρεις τον Μ. τώρα πλάκα μου κάνεις." και η Ν. μου είπε στο ίδιο ύφος:"έλα τώρα χαραμίζεσαι".Η πλάκα είναι ότι εγώ θυμώνω με κάτι τέτοια δεν το δείχνω βέβαια αλλά φορτώνω πάρα πολύ.Δεν μπορώ να μπώ στο σκεπτικό ότι εγώ είμαι κάποια πολύ σπουδαία για να κρίνω τον άλλον και να τον κατηγοριοποιώ πιο χαμηλά απο μένα.Τι πάει να πει άσχημος;Άφού εγώ μπορώ να συζητήσω μαζί του και για τους portishead και για το Μπάοκ και να γελάσουμε και να πάμε και μια βόλτα και να περάσουμε ωραία ποιο ειναι το κόλλημα.Ή μήπως είμαι καμιά μοντέλα που περιμένει τον Σάκη (ένας είναι ο Σακης μη ρωτήσετε) για να θέτω και στάνταρ τον θέλω ψηλό έτσι έτσι έτσι και αλλιώς.Το λιγότερο με ενδιαφέρουν αυτά.

Αλλά ρε πούστη μερικές φορές χαμηλώνοντας τον πύχη όταν μετά ο άλλος σε κάνει σκουπίδι -όταν σε κάνει σκουπίδι κάποιος που όλοι τον θεωρούν σκατά-τότε πως νιώθεις;μαλάκας, ξεφτιλισμένος...τέτοια πράγματα.Και δεν είναι θέμα η απιστία.Και πιστεύω πως η πολυγαμικότητα (σχετική και κατ'εξαίρεση πάντα) σε μια μεγάλη και συναισθηματική σχέση μπορεί να συγχωρεθεί εφόσον το επιθυμούν και οι δύο πλευρές για τους σωστούς λόγους.Αν όμως δεν υπάρχει σεβασμός σε άλλα ζητήματα...Γενικά παιδιά και εν κατακλείδει μην αφήνετε να σας ξεφτιλίζουν.Λεκτικά και ψυχολογικά.Αυτό είναι το χειρότερο και όχι να ξενοπηδήξει ο άλλος.

Αλλά να πώ κιόλας ότι είχε γίνει η σχέση ρουτίνα για να δικαιολογείται τέτοια συμπεριφορά...Τέλοσπάντων γύρευε τι φούντες καπνίζει ο καθένας.Άλλο ένα αγκάθι είναι και η μοναξιά.μέσα απο αυτή την προσπάθεια που μπορεί και να κατέληγε σχετικά καλά άν της δινόταν μια ευκαιρία γινόταν ουσιαστικά ένα παζάρι εναντίον της μοναξιάς.Και τώρα πάει και αυτή η διέξοδος.Δηλαδή πάει το βόλεμα προτού κάν γίνει βόλεμα.Γλιτώνεις και την υποκρισία δεν πειράζει.Θα ήταν λάθος εξ αρχής.Αλλά ρε γαμώτο δεν γίνεται να βρεις το τέλειο άτομο κατευθείαν.Ο συμβιβασμός είναι μες στο παιχνίδι.θα γίνει στην πορεία κατάλληλο.Ή κάπως έτσι.Συμπέρασμα:ουδέν.

Ακούμε interpol-the scale,deus-the vanishing of maria schneiderκαι καπάκι dickies-nobody but me για να ξεδώσουμε.Και μετά βγαίνουμε.Ηθικό δίδαγμα:you can't keep making the same mistakes again-the cooper temple clause.και όμως πάς και τα κάνεις γνωρίζοντας.Αλλιώς δεν ζείς τίποτα παρά μόνο κλεισμένος και εγκλειστος και χωρίς καμια εμπειρία.

και αυτό ΔΕΝ ανήκει στην κατηγορία ερωτική απογοήτευση.

Πές και εσύ μωρή τη μαλακία σου.Όλοι τη λένε.

Την αγωνιστική αυτή όπως και τις προηγούμενες φετινές ως τώρα δεν τις έχω πολυπαρακολουθήσει για διάφορους λόγους."Τρέχω" που λένε και οι Αθηναίοι.Άσε που δεν έχω και πολυ όρεξη τελικά.Έχω βαρεθεί.Πολλά σκηνικά αγωνιστικά αλλά και εξω/παρά-αγωνιστικά μου φαίνονται πλέον σκέτη υποκρισία.Τέλοσπάντω σήμερα παρόλο που "έτρεχα" σε διάφορες Δήμητρες και Δημήτρηδες πήρε το μάτι μου και το αυτί μου διάφορες φάσεις σε τηλεοραση και ραδιόφωνο αν και ακόμα δεν μπορώ να πω ότι σχημάτισα εικόνα.

Τέλοσπάντω ξανά εκεί που είπα "Γαμώ την πολυμετοχικότητά σου μωρή γίδα για ομάδα αστοδιάλο!" βάζει το "καταπληκτικό" γκολ ο Σαλπιγγίδης (είπε ο σπίκερ στο ράδιο εγώ δεν το είδα).Χρόνια πολλά κιόλας το γοητευτικό αγόρι-μπάι δε ουέι.Και προβληματίστηκα ρε παιδιά.Όχι ότι είμαι καμιά φανατική βαζέλα ή φανατική ή έστω "πιστή" οτιδήποτε as a matter of fact-απλώς παρακολουθώ αλλά ρε παιδια είναι με συγχωρείς τώρα αυτή η κατάσταση για να χαιρόμαστε;Δεν χαιρόμαστε επειδή έπαιξε καλά η ομάδα,ανακουφιζόμαστε που δεν έπαιξε χειρότερα.Μπράβο στον Ηρακλή πάντως αν και ακουσα ότι κάνανε και αυτοί κάτι μπινιές αλλά αυτά τα λένε μάλλον οι βαζελικοί κύκλοι που έχουν τα λεφτα (και παρόλα αυτά πάνε χειρότερα) οπότε δεν τα πολυ-πιστεύω.Έφη η ά-μπαλη γυνή.


Άσχετο με τη μπάλα αλλά επειδή έχω συνουσιαστεί σε συσσωρευμένα πόστ τελευταία είπα να συμπτήξω και αυτό σε αυτό το ποστάκι.Λαμβάνω αυτό το βήμα για να ευχαριστήσω τον Kostas που μου απαντάει σε ότι μαλακία-γιατί μερικά είναι πραγματικά η μαλακία η ίδια αντίθετα με το δικό του μπλόγκ-γράφω.Ακόμα και αν δεν απαντήσει ποτες ξανά τον ευχαριστώ που απάνταγε ως τώρα.Και όσους άλλους έχουν κατά καιρούς αφήσει σχόλια.Μιλ μερσί παιδιά.Είστε υπέροχοι που λέει και ο Πλούταρχος.(Δεν είναι ψυχαναγκασμός είναι στα αλήθεια ευχαριστώ :P)

Mίλησε μου για τα όνειρα που έχουν μέσα χρώματα...

Το βράδυ που για μένα μόλις πριν λίγο ξημέρωσε είδα ενα από τα πιό όμορφα όνειρα.Κρίμα που δε μπορώ να ελέγξω πότε και ποιά και τί όνειρα θα βλέπω.Οταν πέφτω για ύπνο,πέφτω για να δω τέτοια όνειρα.Βέβαια η πραγματικότητα σε πληγώνει όταν το όνειρο τελειώνει όμως από την άλλη τα όνειρα είναι και μια παρηγοριά.Δεν ξέρω αν θέλω να πω κι άλλα όμως για λίγο έζησα την ευτυχία έστω και σε παράλληλο χρόνο.Θέλω να το ξαναδώ...Θέλω να το ζήσω στα αληθινά.Τέλοσπάντων λήξις για σήμερα και βλέπουμε τι παπαρολογία θα γράψω πάλι next time.

Θα πάρει πούλο

Δοθήσης της ευκαιρίας που έχω ίντερνετ και μια που το ξαναθυμήθηκα να κράξω,θέλω να απευθύνω ένα δριμύ σιχτίριασμα στην Apple η οποία αυτοϊκανοποιείται τα μέγιστα.Αυτά τα i-pod αμέσως ψοφάνε μπαταριακά δηλαδή μιλάμε δε σε βγάζει σε ταξίδι.Πρέπει να το χρησιμοποιείς μετά απο πολλή βαθιά ενδοσκόπηση και περισυλλογή και με ωριμότητα και σύνεση.Γιατί μπορεί κάποια στιγμή να το χρειαστείς περισσότερο και να μην έχεις μπαταρία.Το γαμώτο είναι ότι υπάρχουν πολύ φθηνότερα μπιθριά που δεν είναι "ονόματα" αλλά έχουν την Άρτα και τα Γιάννενα,αναφέρω χαρακτηριστικά χωρητικότητα,αντοχή μπαταρίας,ραδιόφωνο και ηχογράφηση που μου ήρθαν πρόχειρα στο μυαλό.Μου φαίνεται θα δώσω 30-40 ευρώ και θα πάρω ένα τέτοιο γιατί η Apple είναι μόνο μούρη και design και τίποτα άλλο.Και δεν αξίζει τόσα λεφτά.

Ερώτηση #7

Για ποιό λόγο μα τω Δία,τώρα που το θυμήθηκα να κράξω,βάζουν στα καράβια τέτοια εποχή,νύχτα και μάλιστα όολη νύχτα το κλιματιστικο σε παγώδεις θερμοκρασίες;@#!#$RTHJYTTYErtfsdhyetwr7u34 E;E;E;!!!!! εμ οι καναπέδες είναι σκατένιοι εμ έχουμε και τους μείον 20 πάνω στο σβέρκο μας να βγεις χωρίς ψύξη απο εκεί μέσα δεν παίζει.Αν υπάρχει κάποιος λόγος για αυτή την ταλαιπωρία να το μάθω παρακαλώ.

I've put a goal in you.Ι cut and I spear,what else is there?

Λοιπόν να μαι!Γύρισα.Και ένιωσα την ανάγκη να ταϊσω αυτό το πνευματικό μου μωρό που λέγεται μπλόγκ και με κοιτάει τόσο αθώα με τα μεγάλα,βουρκωμένα και πεινασμένα του μάτια.

Σήμερα θα γράψω για το συναίσθημα που έχω.Είναι αυτό που έγραψα ακριβώς στο προηγούμενο ποστ.Δεν έχω σε τίποτα να ελπίζω είμαι ελεύθερη.Μεγάλη κουβέντα.Βέβαια μου φαίνεται πως oσμίζομαι και το άρωμα της αποτυχίας στον υγρό αέρα.Είναι όμως νωρίς ακόμα για αυτό.Ακόμα διορθώνεται.Ναι για να μη μου πεις "σκάσε μωρή γελάδα στο χέρι σου είναι στρώσε κώλο κάνε δουλειά".Από την άλλη σκέφτομαι όλα θα γίνουν.Όλα.Και δηλαδή τι;Eσυ είσαι ευτυχισμένος που έχεις 10 πτυχία,έχεις γράψει 21 βιβλία και καταξιώθηκες;ή μηπως είσαι ευτυχισμένη εσύ που κάνεισ τη δουλειά που σπούδασες σε μέτρια απόδοση και παίρνεις εκεί κάτι λεφτάκια και οι θειάδες σου λένε "μπράβο το παιδί αυτό πρόκοψε!" και βγαίνεις έξω και πίνεις κρασιά με τους εξίσου πνευματώδεις φίλους σου που άλλοι είναι καλύτεροι από σένα και άλλους τους λυπάσαι ενδόμυχα και φοβάσαι για την τύχη τους.Και λουφαρεις με κάθε ευκαιρία από αυτές τις υποχρεώσεις που εσύ τις διάλεξες αλλά ντρέπεσαι τώρα να παραδεχτείς ότι μετάνιωσες.Και δηλαδή αν δεν έκανες αυτό τί θα έκανες;Σώπα είδες το καλύτερο διάλεξες.Και δηλαδή τί άλλο θες για να είσαι ευτυχισμένος;Kάτσε για να καταλάβω μα τω θεώ Σέβο τι μου λές τώρα;;ότι είσαι κολλημένος με αυτήν την ίδια γυναίκα τόσα χρόνια που έκανε μια φορά το ψυχικό να πάει μαζί σου;Kαι άν την είχες δηλαδή θα ήσουν ευτυχισμένος;Μα πώς;Αφού είναι μόνο ένα όνειρο.Δεν την έζησες ποτέ.Sure she is charming,με το χιούμορ της,τον τύπο της...θε μου πόσο τέλεια μπορεί να είναι.Και γυρνάει με κάτι κουλ τυπάδες.Μπορεί και να έχει παντρευτεί τώρα.One thing is for sure.Εσένα δε σε σκέφτεται.Και αν ακόμα σε σκεφτεται το κάνει φευγαλαία και με ένα χαμόγελο ευγένειας και τυπικότητας αλλά μην της τα πρήξεις και πολύ!Μήπως να προχωρήσεις;Kαι προχώρησα και συμβιβάστηκα και πήρα ταρχίδια σου.Και αποδέχτηκα και είδα τη ζωή 30 χρόνια μπροστά και κάθε χρόνος την επαληθεύει.Και δεν είναι που είμαι εγώ γελάδα η αιτία γι αυτό.Και έτσι έγινες ένα ελύθερο άτομο.Έτσι λες.Και κάθε φορά που σε φέρνει ο δρόμος στα λημέρια της καίγεσαι να κάνεις reunion και πάντα παίρνεις τηλέφωνο και τρέμεις οταν δεν απαντάει και κάποιες φορές οταν τη βλέπεις λιωνεις και χάνεσαι και πετας στα συννεφα και εισαι ευλογημένος απο το θεο.ο πιο τυχερος στη γη.Όμως θα έρθει μια μέρα που θα αλλάξει τον αριθμό της και θα καλείς και θα είναι νεκρό.Και τοτε δυσκολα θα την ξαναδεις όπως την έβλεπες μια φορα στα τρια χρόνια.Μάλλον ποτέ ξανά.Μάλλον ήδη από τώρα ποτέ ξανα.Εσύ φταίς ρε Σέβο όμως.Εσύ τα προκαλείς όλα αυτά.Είσαι εθισμένος στη μιζέρια.Μα πώς να ορίσω εγώ ρε dancing queen αυτά που νιώθω για αυτήν;Tι να σου πω αγόρι μου.Ούτε και εγώ η αμιγώς κοσμικιά δεν μπορώ να απαντήσω.Ούτε το υπερπέραν το ίδιο.

Όμως τώρα γύρισα για λίγο πίσω σε αυτό το σπίτι που με είχε κλείσει μέσα του τόσο καιρο.Και δεν είναι άσχημα.Επειδή ίσως είναι και για λίγο μόνο.τέλοσπάντων άλλα καπέλα αυτά.

Έχω σκιστεί να τρώω.Και να ακούω σκυλάδικα.Και Σάκη Ρουβά.Επίσης έκανε comeback (για πόσο ακόμα δεν ξέρω και μάλλον τα προγνωστικά είναι δυσοίωνα) η σεξουαλική μου ζωή.Καλό είναι αυτό όσο μπουρδέλο και αν γίναμε μετα.Αυτό δεν το μετανιώνω.Κάπως πρέπει να τη βγάλουμε και εμεις ain't that right?

Αυτά από μένα.Πάω τώρα για καμία αμερικανίστικη άνευ όρων παράδοση σε κολασμένες λαίμαργες απολάυσεις με πολύ ζάχαρη και θερμίδες και vga και απόλα.

Υ.Γ.:Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να διαβάσει η να καταλάβει αυτην την παραλυρηματική μαλακία.

Αντε γαμησου κωλοζωή!

Ξέρω οτι ειμαι κοριτσάκι και δεν κάνει να βριζω.Δεν το λέω όμως με θυμό πια.Αυτή τη στιγμή τραβάω την πρίζα,κλείνω την πόρτα,παίρνω πούλο πώς το λένε.Δεν έχω τίποτα που θα μου κόστιζε να χάσω κατά κάποιον τρόπο.Ανιωθίλα.Ούτε να κλάψω θέλω ούτε τίποτα.Το λέω με την πικρία της παραίτησης και αφήνομαι σε ό τι έρθει.Άστοδιάλο.Βαρέθηκα.Την μοίρα μας την ξέρουμε.Και όποιος λέει ότι αυτό είναι μιζέρια δε με εχει καταλάβει καλά.Είναι "το παρατάω μπας και βρω την υγεία μου/δεν ασχολούμαι/τσίμπα!".Δεν μπορώ και να το εξηγήσω και πολύ καλά τώρα αλλά κάπου έπρεπε να τα πώ τωρα ΤΩΡΑ.Και μια που εκ των προτέρων ξέρω ότι το μπλογκ έχει για μένα καθαρά αυτοψυχαναλυτική/εκτονωτική λειτουργία και δεν απευθύνεται σε κανέναν τα λέω και δεν δίνω και λόγο.

Έχει ψυχη;

Καιρό είχα να φανώ.Όμως απο σεβασμό στον..."θεσμό" της γλώσσας αποφάσισα μια που δεν έχω κάτι "άξιο λόγου" (όχι ότι ήταν οσα εγραφα ως τωρα) να γράψω,καλύτερα είναι να απέχω από το προσφιλές άθλημα του μπλόγκινγκ.Και καλό θα ήταν να είχα τηρήσει την απόφαση αυτή αλλά ένιωσα την ανάγκη να λογοδοτήσω σε αυτό το μπλόγκ.Μπορεί και να έχει ψυχή και να πληγώνεται.

Ερώτηση #6

Θα μου πεί τελικά κανένας πώς στα σκατά γράφεται τελικά αυτό το Βατοπέ/αίδι;To βλέπω σε τελεοράσεις και έντυπα και με τις δύο γραφές και συχνότερα με αι.Εμένα η φτωχή μου λογική γιατί μου λέει ότι το προφανές είναι ότι γραφεται με ε.;ε;Aν κάνω λάθος μην έχοντας λάβει υπόψη μου κάποιον παράγοντα παρακαλώ διαφωτίστε με.

Late night delirium

Είναι η ώρα αισίως τέσσερις παρά είκοσι (ολογράφως παρακαλώ γιατι δεν τεμπελιάζουμε δω πέρα) τη νύχτα πάντα.


Το ένα που θέλω να δηλώσω είναι πως θέλω να αφιερώσω στις φίλες μου την μοναξιά και την παράνοια το Pioneer to the Falls των Interpol και το Norwegian Hammerworks Corp. των Madrugada αντιστοίχως,με second runner up (έτσι δεν το λένε;) κυρίως για το δεύτερο,το Eric's Trip των Sonic Youth,μια που λέγαμε και για το Daydream Nation με τον καρντάση τον Kostas (θάθελα να τον προσφωνήσω φίλο μου στο ντελίριο αυτό αλλά φοβήθηκα μήπως τον θίξω και τονε προσβάλω).`


To άλλο που αδράττομαι της ευκαιρίας της δοθήσης να εξωτερικεύσω είναι ότι έχω φτιάξει μια playlist με Βοwie και Radio Dept.(ξέρω άσχετο) και το Close to me των Cure με την ελπίδα να παρηγορηθώ και να χαλαρώσω και να με πάρει ο ύπνος.


Και για να μην νομίζει ο αναγνώστης ότι είμαι σε τόσο αξιολύπητη κατάσταση όσο αφήνω να φανεί (=το γνωστό πλέον pathetic της αγγλικής) θα κλείσω με κάτι χαρούμενο.Σήμερα όπως θα γνωρίζουν όσοι ασχολούνται,χτές δηλαδή,είχε αγώνα ΠΑΟΚ-ΑΕΚ.("Τίμιος" ο ΠΑΟΚ αλλά για να δούμε τέλοσπάντων τι θα γίνει και με δαύτονα.)Και το έβλεπα λοιπόν και σε κάποια δόση,μάλλον στην αρχή από ότι θυμάμαι,έδειξε από τις κερκίδες να φαίνονται τα κεφαλάκια του Καρβέλα και της Αννιτούλας και από πίσω Ο Πρόεδρας ο Ζαγοράκης.Priceless που θα έγραφε και η Razz.Ήταν σαν να τους στεφανώνει.λολ.


Υ.Γ.:Mην εκλάβει κανείς από τα μιλλιούνια των αναγνωστών ότι λέγονται τα σχόλια αυτά χλευαστικά προς τις ομάδες.Ούτε καν προς τα πρόσωπα.Απλά χαμογέλασα με μια μαλακία.Και παροτρύνω και τον αναγνώστη να χαλαρώσει και να κάνει το ίδιο.Επίσης το "τίμιος" λέγεται για την προσπάθεια γιατί πέρσι από ό τι θυμάμαι ήταν σε πολυ χειρότερη κατάσταση από ότι είναι τώρα.Που τώρα είναι σαφώς πιο καλά.Αν και είναι και αρχή ακόμα.Αυτά προς αποφυγήν των παρεξηγήσεων.
Υ.Γ.2.:To Eric's Trip είναι σαν να τρέχεις μια ήρεμη,ήσυχη νύχτα σαν αυτήν,γρήγορα με το αυτοκίνητο και να τρέχουν δίπλα και γύρω σου τα φώτα του δρόμου και των χωριών και των πόλεων και ο δρόμος και τα δέντρα και τα σπίτια στην ερημιά και οι εξοχές και ο ουρανός και τα αστέρια πιο σταθερά από πάνω και ίσως το φεγγάρι.


Υ.Γ.3.:Φιλάκια (κλόπιραϊτ από ελληνοφρένεια για όσους έχουν υπόψη).

Λίστα

Λίστα με τα πράγματα που πρέπει να κάνουμε πρίν φύγουμε:

• Mάζωξη νύχτα στην παραλία με φωτιά και ποτά (aka beach party.έχει γίνει αλλά ποτέ δεν είναι αρκετό.έχει λυσσάξει η πρόεδρος να μαζευτούμε όοολοι).
• Να πάμε όλοι μαζί εκδρομή (adventure/safari style) στο πανηγύρι(!!!) στο παρακάτω χωριό
• Σαββατοκύριακο κοινόβιο style σε φοιτητικό σπίτι στην Πάτρα
• Να πάμε σινεμά
• Nα μαζευτούμε και σε σπιτι να δούμε ταινία
  
• Να επιστρέψει ο κολλητός μου για λίγες μέρες και να κάνουμε ksysting therapy
  
• Να βγούμε για ποτό με τον κύριο καθηγητή
• Live practice και so you think you can dance night στην γκομενοπαγίδα με το Clan of the Kafri
• Games/palermo grand tournament
• Ανασκόπηση όλης της κιτς σκυλο ποπ σκηνής που συνόδευσε τα χρόνια στο δημοτικό,ει δυνατόν με καραόκε.
  

...λες και θα πάμε στην ξενιτιά...



(snob σκύλα που δεν τα εννοεί.)

ΠΡΟΣΟΧΗ!

• Μην συνανασρτέφεστε ΗΛΙΘΙΑ ΑΤΟΜΑ.
  

• Η μεταδοτικότητα της ηλιθιότητας έγκειται στην αδρανοποίηση της εγκεφαλικής δραστηριότητας του δέκτη.Μην γελάτε με ηλίθια αστεία.

• Η επικινδυνότητα της ηλιθιότητας συνδέεται με την αδυναμία αντίληψης των συνεπειών των ενεργειών τους και την αδυναμία συσχετισμού αιτίου-αποτελέσματος,έντονα και χαρακτηριστικά συμπτώματα τα οποία παρατηρούνται στα ηλίθια άτομα και αργά ή γρήγορα πυροδοτούν το ξεκίνημα μιας καταστροφικής σειράς ατυχών γεγονότων.
  

• Μην παρασύρεστε από την χαριτωμένη/συμπαθητική αφέλεια.Μείνετε απόλυτοι και ακλόνητοι στον αποκλεισμό ηλίθιων ατόμων.

• Eνημερωθείτε και Προφυλαχτείτε ΤΩΡΑ.Η πρόληψη σώζει.

Ένα κοινωνικό μήνυμα,ευγενική προσφορά του cutandspear.blogspot.com.

Alone Together...

...μπορεί να σημαίνει μαζί μακριά από τους άλλους το οποίο μπορεί να δείχνει εγκεφαλική/πνευματική/ψυχική σύνδεση και εκστασιακό μαγνητισμό, connection που λένε και οι αμερικάνοι.Μπορεί να σημαίνει μαζί κάπου μόνοι όχι για να χαζεύεις τα ωραία μάτια του άλλου αλλά για να λογαριαστούμε,να εκστομισθούν πικρά λόγια.Μπορεί να σημαίνει το συναίσθημα ότι το μαζί πια δεν αρκεί για να μην είσαι μόνος όταν το μαζί έχει γίνει κάτι κρύο,απόμακρο,αδιέξοδο,δυσπρόσιτο και ξένο.Μπορεί να σημαίνει τη μοναξιά του ενός που νιώθει ξένος ή μόνος ανάμεσα σε μια παρέα φίλων ή μια φιλική παρέα.Μπορεί να σημαίνει και άλλα πράγματα που δεν έχω σκεφτεί εγώ τώρα.

Τhe first time it happened too fast
The second time,I thought it would last

Ας τα πεί όμως ο Casablancas με την ωραία του φωνή,που τα λέει και καλύτερα από εμένα.

Ναι μεν αλλα...

Ξεκινάω το πόστ με κάτι άσχετο αρχικά.Ο μήνας έχει εννιά (κυριολεκτικά και μεταφορικά) και έχω κάνει πόσα πόστ;8 νομίζω;και με αυτό 9;πολυγραφόταη μου προέκυψα!

Και το κυρίως πιάτο είναι ότι χτές το βράδυ είδα ομολογουμένως ετεροχρονισμένα τον Batman τον σκοτεινό ιππότη.Γράφω τώρα εντελώς ανεπηρέαστη(=ανίδεη;) από κριτικές.Δεν έχω διαβάσει ούτε μία.Βρίσκω πως η ταινία είχε αρκετά έξυπνες ανατροπές και δεν ήταν απλώς οι κενές σπαστικές εξυπνακίστικες ανατροπές του μέσου αμερικάνικου blockbuster ήταν έξυπνες ρε παιδί μου,άξιζαν,είχαν ένα νόημα.Μάλιστα σε κάποια σημεία επιασα τον εαυτό μου απόλυτα συνεπαρμένο από την πλοκή και την αγωνία του έργου.Kαι το concept ήρωας-αντιήρωας ξετυλισσόταν ικανοποιητικά καλά και είχε τεθεί αρκετά εύστοχα.

Αλλά.Αλλά κάποια σημεία με προβλημάτισαν.Θα πω ένα γιατί για να θυμηθώ τώρα τα υπόλοιπα πρέπει να ξαναδώ την ταινία.Με ενόχλησε λίγο η νομιμοποίηση της παρακολούθησης στην υπηρεσία των καλών σκοπών του Batman.Ίσως λέω και μαλακίες εγώ η άσχετη αλλά τώρα μου ρθε να μην το έλεγα?Θάσκαγα!(Βιασμος της ελληνικής γραφής).

Aυτά τα ολίγα για σήμερα και πάντα με όλη μου την ανευθυνότητα και επιπολαιότητα.

Γριά

Δεν ξέρω τι μισώ πιο πολύ.Τις μέρες ή τις νύχτες.Μερικές φορές οι μέρες όταν έχεις την παρέα που είναι σε κατάλληλη διάθεση και η επικοινωνία ρέει με ευκολία,είτε με γέλια,είτε πιο σοβαρά, περνάνε ανώδυνα μέχρι και ευχάριστα.Μερικές φορές μετά από τέτοιες μέρες οι νύχτες είναι γεμάτες βαθύ,κουρασμένο ύπνο,μέχρι να τον χορτάσεις.Και άρα πάλι ανώδυνες.(μήπως γραφω λάθος το "ανώδυνες";μη διστάσει αν διαβάσει κανείς το ποστ αυτό να με διορθώσει.)

Όταν πονάς όμως δεν έχει διαχωρισμό μέρας και νύχτας.Γι'αυτό και δεν ξέρω τι μισώ πιο πολύ τότε.Τι είναι χειρότερο να είσαι ένας ξένος ανάμεσα σε φίλους,να θες συνέχεια να φύγεις αλλά να μην έχεις πουθενά να πας ή ο πνιγμός ενός σπιτιού όπου θές να καταρρεύσεις και δεν μπορείς να το αφήσεις να φανεί.Αυτά συνήθως σε απασχολούν μέρα.Γι'αυτό ίσως τείνω να μισώ εκείνη περισσοτερο.Όμως είναι και η νύχτα άτιμη.Την πίκρα δυναμώνουν όλες οι επιθυμίες που πνίγονται και οι άνθρωποι και τα μέρη που ζητάς και δεν έχεις.Πάει κάπως έτσι.Πρώτο στάδιο:Nεύρα.Δεύτερο στάδιο:Kούραση-Κατάρρευση-Παραίτηση.

Νομίζω πως πια συνήθισα τόσο την αδιαφορία που το αντίθετο μου φαίνεται αφύσικο.Το έχω ξαναγράψει.Όσες φορές και αν θέλουμε να ξεγελάσουμε τον εαυτό μας με ελπίδες μέσα μας ξέρουμε το μέλλον.Ξέρουμε πως θα γίνουν τα πράγματα στο τελος.Από τη μία είναι αρκετός λόγος για να τρελαθείς από την άλλη μπορείς και να πάρεις ηρεμία και σιγουριά από τέτοια γνώση.

Θαυμάσιοι τρόποι να σπαταλάει κανεις το χρόνο του

Ο πάνω είναι ο Novoselic των Nirvana,o κάτω είναι ο Vannucci των Κillers.Mόλις των είδα μου θύμισε λίγο τον πρώτο.Πείτε μου πως έχω έστω και λίγο δίκιο ακόμα και αν είναι ψέματα.Χαρίστε μου αυτή την ψεύτικη ικανοποίηση της συναρπαστικής ανακάλυψης.

Συνδιάλεξη κορυφής στο σημερινό επεισόδιο της ΖήναΣ.

Aρης (Ares) :[...] I am Ares,the god of war!
Ζήνα (Xena):You are a son of a bitch!*[...]




*ποιά εννοεί η φιλόσοφος;
**δεν έχω καεί στην τηλεόραση αυτόν τον καιρό τόσο όσο μπορεί να φαίνεται από την φύση των τελευταίων ποστ,αλλά όταν την ανοίγω,μου τυχαίνουν όλα τα καλά.δεν μπορώ να το εξηγήσω.
***μη σου πώ και ότι η εικονίτσα που βρήκα παίζει να είναι από την ίδια συγκεκριμένη σκηνή του περί ου ο λόγος σημερινού επεισοδίου,οπότε προσδοκώ τη μέγιστη ταύτιση από τον αναγνώστη μου.
****[...]:αυτό σημαίνει πως είπε κι άλλα αλλά δεν έχουν σημασία αυτά γι'αυτό και παραλείπονται.

Άρχισαν τα πρωινάδικα και τα μεσημεριανάδικα πάλι,Δόξα τω Μεγαλοδύναμω!

Σήμερα είχα την εξαιρετική τύχη να δώ και πάλι μετά από πολύ καιρό στην τηλεόραση,λάιβ,την υπέροχη φατσούλα της νέας,ταλαντούχας και γλυκύτατης Φαίης Σκορδά,που η φατσούλα της δεν είναι το μόνο υπέροχο πάνω της αν με εννοούν οι έχοντες υπόψη.Μάλιστα έπεσα και πανω σε ρεπορτάζ για τον Μουτσινά και την Ζαρίφη που τους έδειχνε σε κάποια φωτογράφηση όπου για κάποιον λόγο φορούσαν και οι δύο φορμίτσες-μπλέ ο μεν,πορτοκαλί η δέ,και μου ήρθε κατευθείαν στο μυαλό το άλλο αχτύπητο team,οι θρυλικοί,
Φοίβος και Αθηνά.Σε κάποια φάση πέτυχα και ελληνοφρένεια ζαπάροντας στο σπίτι αλλά μόνο στιγμιαία,και σε άλλη από την περσινή της ώρα,παίζει και να ήταν επανάληψη,παίζει και να μην ήταν.

Πάντως με αφορμή τη θέα της-"Ψηλής, ξανθιάς, εντυπωσιακής και ιδιαίτερα ευφυούς"- Φαίης,όπως δίαβασα να την περιγράφουν αλλού,άλλοι που ξέρουν και περισσότερα,και πολλών άλλων τηλεοπτικών και μη γυναικών,έχω να καταγγείλω ότι έχει γεμίσει ο κόσμος-συγχωρείστε μου την έκφραση εσείς που έχετε επίπεδο- μούνες.Αίσχος...Ντροπή.Άααχ...άντε να ιδούμε τι θα γίνουμε και εμείς τέλοσπάντων.

Eρώτηση #5

Όταν οι άντρες βγαίνουν και λένε για μια γυναίκα "ανοργασμικιά",τους έχει περάσει άραγε ποτέ από το μυαλό το ενδεχόμενο ότι μπορεί εκείνοι να κάνουν κάτι λάθος;oεο;!


Χωρίς παρεξήγηση δηλαδή και χωρίς ίχνος εμπάθειας και μεταξύ μας, οχι πάντα 100 % και δεν λέω πως είστε όλοι έτσι κομπλεξικοί,αλλά για όσους βγαίνουν και κράζουν παίζει και αυτή η περίπτωση ρε αγόρια...

You Get What You Give (?)

You Get What You Give (-Τhe New Radicals-παραπλανητικό όνομα εφηβικής,χαζοχαρούμενης αλλά συμπαθούς μπάντας) , έλεγε ένα τραγούδι της ένδοξης δεκαετίας του 90,της δεκαετίας του Beverly Hills,του Dawson's Creek,των "Μεν και των Δεν",της brit-pop,της pub rock και της Cher και άλλων πολλών ένδοξων,διεθνών και εγχώριων.

Ακούγοντας τον τίτλο σκέφτεται ίσως κανείς για την κοσμική δικαιοσύνη (ένα ακόμα φλέγον θέμα που ερευνά το μπλόγκ τούτο) πως το "Ό τι δίνει κανείς,αυτό παίρνει (σε τούτο το ντουνιά)" είναι μια λογική σκέψη.Και από μια άποψη είναι.Δεν μπορώ παρά να το παραδεχτώ.Τότε,για να μπώ και κατευθείαν στο ψητό (και τετριμμένο ίσως),γιατί εμείς τα καλά και τίμια παιδιά που δίνουμε τον καλύτερο μας εαυτό,που εχουμε φιλότιμο και καρντιά (μου καημένη),εισπράττουμε φτύσιμο και άκυρο (γαμώ το μπελά μου!#$@!ε;ε;).

Aυτό,dear Watson,δύο πράγματα μόνο μπορεί να σημαίνει:Ή ότι δεν υπάρχει κοσμική δικαιοσύνη,ή ότι δεν είμαι εγώ καλό παιδί και κάνω κάτι λάθος...

Βέβαια θα μπορούσαν να ισχύουν αμφότερα.

Tι παίζει το i-pod αυτόν τον καιρό

• Μogwai-I Can't Remember
• The Mars Volta-Televators
• Portishead-The Rip
• The Shins-Black Wave
• The Decemberists-The Island:Come and See,The Landlord's Daughter,You'll Not Feel The Drowning
• Broken Social Scene-Stars and Sons
• Explosions In The Sky-Six Days At The Bottom of The Ocean
• Elbow-The Bones of You
• Sparklehorse-Cow
• The Music-The Walls Get Smaller
• Broken Social Scene-Lover's Spit
• Pacific!-Hot Lips*
• Cold War Kids-Passing The Hat*
• Μίκρο-Το Δωμάτιο*
  
• Manic Street Preachers-Send Away the Tigers
  
• Explosions In The Sky-Greet Death
• Kasabian-Ovary Stripe
• Stereo Nova-Δεν Αλλάζω Τα Ηχεία Μου
• Βeck-Everybody's Gotta Learn Sometimes
• Stereo MCS-Set It Off *
  
• Keziah Jones-Afrosurrealish for the ladies *
• Μοgwai-The Sun Smells Too Loud
  

*όπου αστερίσκος,άσχετα μεν,ακούγονται δε συνοδευτικά με τα υπόλοιπα προς αποφυγήν απόπειρας αυτοκτονίας

Keep Walking

Hold on tightly,Let go lightly



Πιστεύω πάρα πολύ στην ισχύ της φράσης αυτής.Ας ζήσουμε ό τι είναι να ζήσουμε όσο κρατάει και μόλις δούμε πως τελείωσε καλό είναι να το αφήνουμε πίσω.Κρατάμε τα καλά και προχωράμε.Δεν μπορούμε να μένουμε πίσω.Είναι ανάγκη να προχωρήσουμε!Το θάβουμε,το κηδεύουμε,το θρηνούμε,το εξετάζουμε από απόσταση και με ηρεμία,πάιρνουμε ό τι θετικό,αλλά ως εκεί.Αλλιώς μένουμε πίσω.

Βέβαια μερικές φορές,από πόνο μπορεί,θέλουμε τόσο διακαώς να προσωρήσουμε,που παίρνουμε φόρα και πάμε μπροστά και μετά κοιτάμε πόσο μακριά αφήσαμε ό τι τελοσπάντων αφήσαμε,και για μια στιγμή ή περισσότερο τρομάζουμε από την απόσταση.Και μπορεί να αναρωτηθούμε τι νόημα έχει να προχωράμε και για ποιό λόγο ακόμα και αν προηγουμένως έχουμε δεχτεί ότι το να ζούμε στο παρελθόν και να μετανιώνουμε τα λάθη ούτε αυτό έχει νόημα.(Αλλά επειδή είμαστε αλάνια και μπορούμε,προσπερνάμε πάντα σαν αίλουροι τις αδιέξοδες σκέψεις.)

Όμως δεν αναιρεί αυτό την ανάγκη να αντλούμε δύναμη από την ίδια μας την θέληση να προχωρήσουμε.Και από αυτή τη δύναμη και από αυτή την απόφαση βρίσκουμε την πιο απολαυστική ελευθερία.Όταν δεν έχεις τίποτα να περιμένεις,είσαι ελεύθερος.Όταν δεν βασίζεσαι σε σχέδια που αργά ή γρήγορα θα προδοθούν από το ευμετάβλητο της ανθρώπινης φύσης,είσαι ελεύθερος.Και τότε ανακαλύπτεις και τον εαυτό σου στην πιο αυθεντική του μορφή.Χωρίς σχέδια να τον δεσμεύουν.Ο Θεός,λένε,βλέπει τα σχέδια των ανθρωπων και γελά.Ας υποδεχτούμε λοιπόν ότι μας φέρνει η καινούρια μέρα και ας κάνουμε ότι πιο καλό μπορουμε με αυτό.Για να βρούμε τις στιγμές ευτυχίας (που θα θυμόμαστε) στο τέλος με αυτό που θα φτιάξουμε από αυτό που έχουμε.

Χμ...

Η ώρα 2:25 π.μ. και θα χρησιμοποιήσω,μετά από μακρά και αισθητή (δε θέλω ου) στον κυβερνοχώρο απουσία μου,το βήμα του μπλόγκ τούτου για να διηγηθώ άλλη μια "ιστορία" ατυχών γεγονότων.

Τείνω να είμαι πολύ κοινωνικό άτομο και η ζωή δείχνει ότι γίνομαι γρήγορα συμπαθής και κάνω με πάρα πολλά διαφορετικά είδη ανθρώπων.Βρίσκω με πολλά διαφορετικά άτομα κάποιο κοινό σημείο και η κουβέντα περνάει γρήγορα από το τυπικό στο αμοιβαία άνετο και ευχάριστο επίπεδο.Αυτό βέβαια δεν είναι πάντα καλο.Απολαμβάνω όσο τίποτα την επικοινωνία με τους ανθρώπους όμως...ας μιλήσω με ένα παράδειγμα καλύτερα.

Και θα πάω στο πονεμένο θέμα : " O έτσι της φίλης μου".Έχει τύχει να διαπιστώσω να είναι πασιφανές δηλαδή οτι ο τύπος έχει περισσοτερα να πει μαζί μου παρά με τη δικιά του (όπου δικιά του,η φίλη μου).Όλη η παρέα εντελώς χαλαρή και η φίλη μου μαζί μόνο που σε ανύποπτους χρόνους μου πετάνε μπηχτές μεταξύ σοβαρού και αστείου σε φάση:"Eσύ πρέπει να τα φτιάξεις με τον...Μίλτο (λέμε τώρα)".Και δε γουστάρω ειλικρινά.Χαίρομαι πολύ την παρέα της,την παρέα του,την παρέα τους σαν ζευγάρι,την παρέα ολόκληρη γενικά αλλά καλύτερα θα ήταν να κρατήσω κάποια απόσταση για να μη μου τη λένε έτσι.Είναι άσχημο.

Άντε και μετα από άλλο ένα (αυτο)κατινίστικο πόστ,δεσμεύομαι για πόστ σοβαρού περιεχομένου ή μάλλον απόπειρα για τέτοιο πόστ αλλά ακόμα κάνω την έρευνά μου που στοχεύει στον μετριασμό των ανακριβειών και των γενικοτήτων που θα δημοσιευτούν.Τελικά όντως νεκρός μήνας ο Αύγουστος ακόμα και για εμένα την λαλίστατη.Κάποιος ή κάποια (από αυτές που με βλέπουνε και λυσσσσσάνε) θα με μάτιαξε φαίνεται...τι να πεις...Είχα ανάγκη να αναρτήσω έστω και κάτι τόσο ταπεινό παρά το σεβασμό που διακηρύσσω ότι έχω για τη γλώσσα και το λόγο.(Μην ψαρώνεται μούρη πουλάω,όλα είναι θέμα image την σήμερον ημέραν/management που θα έλεγε και η Λαίδη.)

If you go looking for nothing,and you find nothing,then you have found what you were looking for.

Don’t got a lot of time
Don’t give a damn
Don’t tell me what to do
I am the man
If there’s a god up there
Something above
God, shine your light down here
Shine on the love
Love of the loveless

Love of the loveless

Don’t have too many friends
Never felt at home
Always been my own man
Pretty much alone
I know how to get through
And when push comes to shove
I got something that you need
I got the love
Love of the loveless

love of the loveless
love of the loveless
the love of the loveless

All around you people walking
Empty hearts and voices talking
Looking for and finding
Nothing

Don’t got a lot of time
Don’t really care
Not selling anything
Buyer beware
If there’s a god up there
Something above
God, shine your light down here
Shine on the love
Love of the loveless

love of the loveless
loveof the loveless
love of the loveless


Don’t got a lot of time
Don’t give a damn
Don’t tell me what to do
I am the man
Love of the loveless
loveof the loveless
love of the loveless
the love of the loveless
love of the loveless

Love of the loveless-Eels

Ήρθες σαν την άνοιξη και μού φερες αυτά που λαχταρούσα!

Ελλείψη κάτι πιό δημιουγικού (/εξυπνακίστικου) να γράψω και εμφανώς συγκινημένη από τη γενναιοδωρία του Θεού (που μας έκανε άθεους) που υπάρχουν intelligent life-forms που ρίχνουν ένα βλέφαρο στο μπλόγκ τούτο (ΤHANK YOU 50FT. QUEENIE-learnt my lesson:P), είπα στον εαυτό μου: ΘΑ αναρτήσω λοιπόν!

REUNION AT LAST!

Έπειτα από μια βδομάδα + απουσίας (που φάνηκε αιώνας) επέστρεψε σήμερα ο "κολλητός" μου (περίεργη λέξη) από το σταθμό του Μονάχου.Ψηλότερος,φρεσκοκουρεμένος,ανανεωμένος,ομορφότερος(φτου του το παλικάρι/λεύτερες ανοίχτε επιτέλους τα μάτια σας!!!!) και με τίποτα να θυμίζει (ακόμα) όλους τους λόγους που έχουμε γίνει...εχμμμ...πως να το πω...λίγο οίκος ανοχής στο παρελθόν.Απολαμβάνουμε τις πρώτες μέρες χωρίς (περίοδο) νευράκια μέχρι να μας χαλάσει πάλι η φθορά της καθημερινής συναναστροφής.Όχι εντάξει δεν είναι τόσο χάλια όσο μπορεί να φάνηκε αυτό το τελευταίο που έγραψα.Απλώς χρειαζόμαστε όλοι ανανέωση,κάποιο καιρό μακριά (από εδώ και από μεταξύ μας) και για εμάς τους ίδιους και για να εκτιμήσουμε καλύτερα ο ένας τον άλλον.(καλή ώρα).
Και με μια κουβέντα όπως λέει και ο Λαός:
Kαλύτερα πόυντος πούντος(;) παρά νάτος νάτος!!


(Πρώτο πόστ του μήνα και είμαστε ακόμα ζωντανοί,αϊντε,καλώς να μπεί,καλώς να βγεί και τούτος!)

(χαζή-σαχλή-εκνευριστικά κλισέ) Eρώτηση #4

Ο πατέρας μου για τις ανθρώπινες σχέσεις έχει πεί ότι είναι σχέσεις νταβατζή-πουτάνας όλες τους σε κάποιο επίπεδο.Άν εκτιμάμε αυτούς που μας αγαπάνε και μας φέρονται καλά γιατί πολλές φορές ούτε αυτό το κάνουμε τους φτύνουμε και "σκαλώνουμε" στους άλλους (που τους αγαπάμε εμείς) και μας φτύνουνε αυτοί διαιωνίζοντας έναν φαύλο κύκλο.Αλλά σε αυτά τα θέματα μερικές φορές ο συμβιβασμός είναι υποκρισία.Τι μπορεί να πει κανεις...Η κλισέ ερώτηση διατυπώνετε κυρίως από χαζοβιόλες ξανθές έφηβες κάθε ηλικίας ως εξής:
Γιατί ποτέ δε θέλουμε αυτούς που μας θέλουν ή κυνηγάμε αυτούς που δε μας θέλουν; (ή με κάποιον άλλον κλαψιάρικο τρόπο).Βέβαια δεν μπορώ να αρνηθώ ότι εμπεριέχονται δόσεις πικρής αλήθειας της ζωής εκεί μέσα (τι ξέρω εγώ θα με πεις.σωστό και αυτό και δεκτο.)

Και για να μην παρεξηγηθώ δεν εννοώ μόνο διαφυλικές ή όποιες ερωτικές σχέσεις.Ακόμα και στις φιλίες έχω δει να λειτουργεί το συγκεκριμένο σχήμα πολλές φορές.Άν όχι φιλίες ας το θέσω καλύτερα στις παρέες,στις συναναστροφές.

Eρώτηση #3

01:30 τη νύχτα (πάλι) και πρίν κοιμηθώ και αφού σκότωσα μόνο με τα δυο γυμνά μου χέρια ένα άγριο κουνούπι είπα να κάνω άλλη μια απλή ερώτηση στο υπερπέραν. Λένε: "Δεν μπορεί να υπάρξει φιλία μεταξύ δύο γυναικών."
Λένε επίσης: "Δεν μπορεί να υπάρξει φιλία μεταξύ ενός άντρα και μιας γυναίκας."
Συμπέρασμα: Oι γυναίκες είναι πλάσματα που δεν μπορούν να έχουν φίλους/φιλίες ;!

Βλέποντας την Μπρέντα και τον Ντίλαν να φιλιούνται

Ακούω τη φωνή της μάνας μου από τον διπλανό καναπέ:
-Έχεις φιλήσει ποτέ αγόρι;
-Δε σε αφορά. (γελώντας)
-Έχεις φιλήσει ποτέ αγόρι;(γελώντας)
-Δε σε αφορά. (γελώντας)
-Ήταν ωραία; (γελώντας)
-Δε σε αφορά. (γελώντας)



Δίχως σχόλια (για την αδρανή αλλά υπαρκτή σεξουαλική μου ζωή βλέπε περασμένα πόστ.)

Γαμώτο το μετανιώνω.Με έπιασε απροετοίμαστη.Έπρεπε να της είχα πει ότι πάω με κορίτσια!Φτου!

Ερώτηση #2

Διερχόμενη από το σαλόνι προς τα ενδότερα του σπιτιού η τηλεόραση ήταν συντονισμένη στο (δε θέλω ου) star channel και έπαιζε η σειρά με τον σουπερμαν.παρατηρηση:Αυτός που παίζει τον νεαρό (κακό) Lex Luthor δεν είναι ίδιος ο τραγουδιστής των Madrugada;

Nέα γυναίκα,μόνη...νύχτα,στο δρόμο!!!!(@#%$#&^$%*Θ%#)

Εναλλακτικοί τίτλοι:
Fear of The dark
Alone in the dark
Alone and Foresaken
Χτες μεσάνυχτα και κάτι ανηφόρισα...
Φόβος και Παράνοια δίπλα στη Γράνα
I walk a lonely road
Aπό την πόρτα σου περνώ και τηγανίζεις ψάρια και μου πετάς έναν κεφτέ και σου λέω όχι ευχαριστώ δεν καπνίζω (κλόπιραϊτ this one not mine)
Ο δρόμος της απώλειας και άλλα τέτοια σαχλά που είχα σκεφτεί αλλά (ω! τι πρωτότυπο ξέχασα)





Ας υποθέσουμε ότι εγώ και εσύ γνωριζόμαστε από την πρώτη δημοτικού.Είμαστε μαζί τόσα χρόνια στην ίδια τάξη και τα τελευταία χρόνια ανήκουμε και στην ίδια παρέα.Δεν είμαστε κολλητοί αλλά κάνουμε παρέα και έχουμε μια πάρα πολύ φιλική σχέση για να μην πω είμαστε φίλοι.Και πως όπως δείχνει η συμπεριφορά σου και συμφωνα με μισόλογα δικά σου και άλλων παίζει το ενδεχόμενο να με γούσταρες ή να με γουστάρεις (ή ίσως απλά σου βγαίνει από την αγαμία της ηλικίας-- και σε έχω ανεχτεί πολλές φορές όταν πίνεις και αποκτάω ένα σιαμαίο υπερκινητικό χόμπιτ να τρίβεται πάνω μου).Έστω λοιπόν ότι τα υποθέσαμε όλα αυτά ας φανταστούμε και το εξής σκηνικό.

Εγώ (18 ετών) λόγω μιας πολύ περίπλοκης συγκυρίας (που είναι δύσκολο να διατυπώσω όσο και χρονοβώρο να κάτσω να γράψω) να βρίσκομαι μίαμιση η ώρα τη νύχτα (01:30) πεζή και να κατευθύνομαι σε ένα αγροτικό σκηνικό από τη θάλασσα προς το χωριό,το οποίο απέχει δύο χιλιόμετρα (2 km) αραιοκατοικημένης περιοχής (κυρίως με εξοχικά) βράδυ καθημερινής.Είναι νύχτα.Είμαι μόνη και περπατάω μέσα στη νύχτα.Πρέπει από τη θάλασσα όπου βρίσκομαι να περπατήσω στο σκοτάδι 1μιση ακόμα χιλιόμετρο για να φτάσω σπίτι μου.Μόνη μου τη νύχτα.Το κάνω νιανιά για να γίνει κατανοητό.

Εσύ από την άλλη είσαι άνετος και γυρίζεις σπίτι σου ( στη θάλασσα ) καβάλα στο καινούριο σου μηχανάκι,μεταφέροντας κιόλας έναν τρίτο κοινό μας γνωστο/φίλο που μένει εκεί κοντά.Ανεβαίνοντας εγώ σας βλέπω να κατεβαίνετε,μου κορνάρετε μες στο κέφι και προσπερνάτε αμέριμνοι."Θα πηγαίνουν για ποτάκι"σκέφτομαι εγώ.Και συνεχίζω το οδοιπορικό μου.Έλα όμως που σε διάστημα δύο λεπτών ξαναγυρίζεις σόλο αυτή τη φορά και μου εξηγείς πως πήγες τον άλλον σπιτι του και πας και εσυ με τη σειρα σου τώρα.Δηλαδή σταματάς,μου πιάνεις την κουβέντα,μου λές τα δικά σου,μου εύχεσαι και για τα γενέθλιά μου (στα οποία φυσικά δεν ήρθες την επόμενη μέρα),με ρωτάς "Πάς πάνω;""Ναι." σου λέω εγώ.Και μου απαντάς "Α,οκ.Πάω και εγώ.Άντε καληνύχτα".


Ας πάρω όμως τα πράγματα από την αρχή.Όταν ξεκίνησα να κάνω αυτή τη διαδρομή προς τα πάνω δεν ένιωθα καθόλου φόβο.Γιατί είναι μια διαδρομή πολύ γνώριμη.Την έχω κάνει άπειρες φορές στη ζωή μου με πολλούς τρόπους.Και αυτόν τον καιρό λόγω καλοκαιριού την κάνω καθημερινά και 2 και 3 φορές με τα πόδια,με το ποδήλατο,με αμάξι,με ελικόπτερο με ό τι θες τελοσπάντων.Είναι σαν να βγαίνω από το σπίτι στο διπλανό περίπτερο.Τίποτα το ξένο.Όμως η νύχτα είναι πολύ ύπουλο πράγμα.Λόγω ησυχίας και έλλειψης παρέας από το μυαλό περνάνε όλα τα αρρωστημένα που έχεις ακούσει για μόνα κορίτσια μες στην ερημιά."Λάθος που φορεσα την ξώβυζη μπλούζα σήμερα..."

Στην αρχή λοιπόν δε σκεφτόμουν και τόσο πολύ κακά πράγματα.Είχα αρχίσει σε κάποιο σημείο βέβαια να κουράζομαι,να με πονάνε τα πόδια μου (λόγω ακατάλληλου για περπάτημα παπουτσιού),τα πλευράκια μου (10 μικροί Μήτσοι-Μήστη style),να νυστάζω και άλλα τέτοια.Συνήθως δε με κουράζει η διαδρομή κυρίως επειδή αν είναι να την περπατήσω θα έχω παρέα.Αλλά αυτή τη φορά είχα και μια ολόκληρη γεμάτη μέρα πίσω μου.Είχα ετοιμάσει μια λεπτομερή περιγραφή των συναισθηματικών μεταπτώσεων που πέρασα εκείνη τη νύχτα αλλά πέρασε ο καιρός και ξέχασα τη σειρά,την ένταση και την ιδιαίτερη υφή του καθενός.και τα εκάστοτε ερεθίσματα που τα προκαλούσαν (και για αυτά σκόπευα να είναι το πόστ αλλά η αρχή με πήγε αλλού).

Αυτό όμως που θυμάμαι πολυ καλα είναι ότι κάθε φορά που άκουγα τον ήχο κάποιου οχήματος να πλησιάζει και να κόβει ταχύτητα (αναγκαστικά επειδή υπάρχουν σαμαράκια) με πήγαινε λίγο τρεις και μία αλλά δεν το λέμε.Από την άλλη ήταν κάπως παρήγορο το γεγονός ότι που και που πέρναγε και κανα αμάξι.Το πρώτο αμάξι που συνάντησα είχε μέσα μια αγοροπαρέα και αυτά μες στο κέφι το τρελό και ο οδηγός γύρισε και με κοίταξε...όχι με ύποπτο βλέμμα,μάλλον λύπηση είχε το βλέμμα του.Ενας άλλος ηλικιωμένος σταμάτησε εκεί που περπατούσα και κάτι μου είπε που δεν το κατάλαβα.Ήθελε να μπω στο αμάξι του.Ίσως και να ήταν καλές οι προθέσεις του δεν ξέρω.Εγώ πάντως ούτε του μίλησα ούτε γύρισα να τον κοιτάξω ούτε καν σταμάτησα να περπατάω.Και ξαναμουρμούρισε κάτι μάλλον ενοχλημένος από την αγένειά (!) μου -- καλά σε εκείνη τη φάση πρέπει να είχα μια εντελώς παρανοϊκά τρομαγμένη έκφραση.Επίσης δύο τυπάδες που μιλούσαν και γελούσαν δυνατά πάνω σε μια μηχανή με πλησίασαν (απειλητικά) αλλά ευτυχως ήταν απορροφημένοι μεταξύ τους ίσως δεν με πρόσεξαν καν μεσα στα σκοτάδια.

Τέλοσπάντων από την άλλη όμως οι σκέψεις και τα συναισθήματα ήταν αρκετά ανάμεικτα.Παράδειγμα:O κόσμος καιγόταν και εγώ πάλι σκεφτόμουν το σκάλωμα μου,με διάφορους τρόπους,πώς θα κατάφερνα εμάς κοντά να φέρω (που λέει και το άσμα).Άσχετο εντελώς.Από κει να καταλάβεις κόλλημα.Επίσης πέρα από όλα αυτά ένα κομμάτι μου δεν ήθελε να επιστρέψει σε ένα σπίτι όπου έμελλε να γίνει σκοτωμός (που τελικά δεν έγινε άμεσα) και γενικά σέ ένα κλειστό αρνητικό κλιμα.

Επίσης για να είμαι και λίγο λογική το παιδί δεν είχε καμιά υποχρέωση να με μεταφέρει όυτε φυσικά του το ζήτησα αλλά δεν ξέρω γιατί μου φαίνεται τόσο φυσικό εγώ στη θέση του να κάνω κάτι τέτοιο χωρίς πολυ σκέψη δεδομένης και της γνωριμίας μας.Επίσης σκέφτηκα ότι γενικά το συγκεκριμένο αποκτά πολλές φορές συμπεριφορά αμυντικη/επιθετική απέναντί μου επειδή κάνω ότι δεν καταλαβαίνω και δεν του κάθομαι αλλα μετά είπα στον εαυτό μου μεγάλη ιδέα έχεις μωρή μπαζόλα/μπριζόλα και απέρριψα και την εκδοχή αυτή.

Το αποκορύφωμα ήταν την επόμενη μέρα όταν συνάντησα το άλλο παιδί που πήγε κάτω με το μηχανάκι του- προφανώς δεν ήταν η ευθύνη του να μεταφέρεις κάποιον αυτό που τον εμπόδιζε να με πάρει- και εκτυλίχθηκε ο ακόλουθος διάλογος.

"Tι έγινε; Σε πήγε χτές πάνω ο (ας τον πούμε Σέργιο) Σέργιος τελικά;"
"Όχι." (με ένα συγκρατημένο γελάκι και χωρίς παραπέρα σχόλια)
"ΤΟ! μαλακα!!" (με τρανταχτά γέλια).

Εκεί ομολογώ ένιωσα μια δικάιωση του σκεπτικού μου.Πάντως τώρα (και τότε) σκέφτομαι big deal αλλά δεν μπορώ να αρνηθώ το ενδεχόμενο να μου επιτίθονταν,να με λήστευαν,να με βίαζαν,να με ξυλοκοπούσαν,να με σκότωναν,να με διαμέλιζαν και να με πεταγαν στη γράνα (α λα Πολύδωρας).Και τότε τι θα σκεφτόταν ο φίλος μου;Aν και είμαι σίγουρη ότι πάλι δε θα του πέρναγε από το μυαλό ότι θα μπορούσε να με είχε βοηθήσει.Όχι ότι σε κάποια τέτοια περίπτωση θα έπρεπε να κατηγορηθεί αυτός ο δύσμοιρος αλλά εγώ που γυρνάω μονάχη τη νύχτα στις ερημιές (αλλά είπαμε δαιδαλώδεις συσχετισμοί και περίπλοκες συγκυρίες με οδήγησαν εκεί.)

Jesus Saves,God Loves You and other Cosmic Jokes...

Η ώρα γύρω στις 18:30 χτες κατεβαίνω τις σκάλες του σπιτιού,παίρνω τη θρυλική και ένδοξη ποδηλατάρα να κατέβω στην εξωτική και απέραντη μαγευτική παραλία και ανοίγω την κάτω εξώπορτα για να βγώ από το κτίριο.Άνοιξα όμως την πόρτα κάπως απότομα και κόντεψε να εκτοξευτεί με ορμή πάνω μου κάποιο αντικείμενο (που λόγω ορμής δεν μπορεσα αμέσως να καταλάβω την ταυτότητά του) το οποίο κάποιος είχε κρεμάσει στο έξω χερούλι της πόρτας.Δεν κρύβω ότι σκιάχτηκα λίγο.Τέλοσπάντων μετά το πρώτο σόκ (:P) είδα ότι επρόκειτο για μια μικρή πλαστική σακούλα την οποία και άρχισα να περιεργάζομαι.
Ήταν μια άσπρη σακουλίτσα,σαν από τουριστικό μαγαζάκι με σουβενίρ,και πάνω είχε τυπωμένη μια ζωγραφιά ενός τοπίου που πολύ θύμιζε την εικόνα που έχουμε για τα νησιά του αιγαίου.Και καβάλα στην εικόνα-το άσχετο-λέξεις που έγραφαν το εξής "πνευματώδες":"Ο Θεός σε αγαπάει".Μάλιστα,είπα,και άνοιξα τη σακούλα σκεφτόμενη ότι πιθανότατα επρόκειτο για κάποιου είδους προσυλητιστικό φυλλάδιο.Μέσα βρήκα την Καινή Διαθήκη βέβαια,αλλά δεν πειράζει.Δεν ήξερα τί ακριβώς να το κάνω το όλο πακετάκι και το άφησα απλώς εκέι που το βρήκα.(Αργότερα η γειτόνισσα το έβαλε σε ένα καναπεδάκι που έχουμε μόλις κατεβαίνεις τις σκάλες και πιθανότατα θα βρίσκεται και τώρα ακόμα εκεί).
Δεν θέλω να καταλήξω σε κάποιο βαθύ φιλοσοφικό μήνυμα με αυτό το πόστ (άλλωστε στις ετικέτες άν ήταν έτσι θα είχα γράψει ενδοσκόπηση και περισυλλογή :P).Πάντως αναζητώντας λίγο την πολυκλισαρισμένη και αμερικανιάρικη/εμπορική αυτή φράση στο διαδίχτυ βρήκα ένα άρθρο που ωρυόταν κάποιος γιατί σταμάτησε παιδική τηλεοπτική σειρά της αμερικανικής τηλεόρασης με πρωταγωνιστές κάτι λαχανικά που λένε ιστορίες από την Αγία Γραφή και μότο: "Παιδάκια είστε πολύ ξεχωριστοί και ο θεούλης σας αγαπάει".Έλεγε στο άρθρο ότι το τηλεοπτικό κανάλι ισχυρίστηκε πως αυτή η φράση φόβιζε τα παιδιά και γι'αυτό κοψανε τη σειρά.Ειδικός δεν είμαι το μόνο όμως που μπορώ να πώ είναι ότι εγώ τουλάχιστον ώς παιδάκι θυμάμαι να με τάραζαν αρκετά σκέψεις υπερβατικού/μεταφυσικού/εσχατολογικού περιεχομένου όπως σκέψεις που αφοράνε το Θεό.Χωρίς να εννοώ ότι τέτοιοι προβληματισμοί δεν είναι χρήσιμοι για τα παιδιά.Όμως τα παιδιά βασανίζονται πολύ περισσότερο από τέτοιες αναζητήσεις γιατί κολλάνε πιο πολύ.Τουλάχιστον έτσι ήταν η δική μου εμπειρία.Πέρα από αυτό όμως σε μια χώρα όπως οι Η.Π.Α.,δεν ζουν μόνο χριστιανοί ή ακόμα και ανάμεσα σε αυτούς διαφέρουν πολύ τα κηρύγματα των διαφόρων ομολογιών.Μια τέτοια σειρά μοιάζει να νομιμοποιεί με ύποπτο τρόπο τη θρησκεία αυτή σε βάρος των υπολοίπων.Τουλάχιστον αυτό σκέφτομαι εγώ.

Αnyways εγώ αυτήν την "επαφή" την κατατάσσω στα ευχάριστα της χτεσινής μέρας.Ήταν κάτι ασυνηθιστο,μια αλλαγή σε μια από τις δύσκολες αυτές μέρες και επιπλέον με έκανε και να χαμογελάσω για να μην πω να γελάσω.(ακριβώς για ποιο λόγο δεν ξέρω αλλα...μου φάνηκε λίγο αστείο όλο αυτό το τίποτα στην ουσία).Επίσης και άσχετα με αυτό το συγκεκριμένο περιστατικό αποφαίνομαι ότι δεν ξέρω αν ο Θεός όντως μασ αγαπάει,όμως σίγουρα έχει μια πολύ λεπτή αίσθηση του χιούμορ με την οποία όταν τύχει κανείς και συντονιστεί θα γελάει ποιοτικά για έτη πολλά μη σας πω θα του αλλάξει τη ζωή!!!!!!!! (διαφημιστικό-slimwaiste-style.)

(Tην εικονίτσα έτυχε να την έχω και με τη μικρή μου αντίληψη θεώρησα ότι θα ταίριαζε.)

Κλαυθμος και οδυρμος,θρήνος και κοπετός και πάνω από όλα διασυρμός και εξευτελισμός (και παραλογισμος)

no one here reminds me of you yet i see no one else on a crowded sidewalk

Δεν μπορώ να ξεχάσω πόσο απάνθρωπος ήταν ο τρόπος που ευγενικά με απωθούσες από πάνω σου όσο με κλειστά μάτια προσπαθούσα να κλειστώ για πάντα στη στιγμη του τελευταίου μας φιλιού-το πρώτο φιλί που έδωσα με όλη μου την ψυχή- γιατί βιαζόσουν να επιστρεψεις στη ρουτίνα σου και στις υποχρεώσεις σου.Είναι επίσης τραγικό να απασχολεί μια ψυχή το μυαλό σου 24 ώρες το 24ωρο και να ξέρεις οτι η ψυχή αυτή δεν αναλώνει μια σκέψη για σενα.Ακόμα χειρότερο να ξέρεις οτι βασανίζεται απο την απορριψη απο κάποιο τρίτο αντίζηλο προς εσένα πρόσωπο.Μικρομαλακιες θα μου πεις.Νταξει.Ο καθένας όπου πονάει.Δεν ξέρω τι να κάνω.Νόμιζα πως ίσως το σεξ θα μας έφερνε πιο κοντα.Αλλά τώρα δεν ξέρω πως να σε πλησιάσω.Αν με αγαπούσες έστω λίγο θα ήταν πιο μικρή η καταστροφη.Αλλά δε σε νοιάζει.Σε κουράζω.Μακαρι-μπορει να ευχεσαι-να μη με ειχες γνωρισει ποτε.Η ζωη σου δε θα ήταν καθόλου πιο αδεια χωρις εμένα.Ε ρε πόσο πονάει αυτό.Γιατί γράφω στο β' ενικο;Γιατί σου απευθύνομαι;Mήπως φταις και εσυ;Είναι που δε μπορώ να στα πω στα μουτρα σου.Και κρύβομαι όπως πάντα.Η Beth Gibbons έδωσε φωνή σε έναν στίχο που έλεγε Ι got nobody on my side and surely that ain't right...Είναι πολυ αποπνικτικό να μην εχεις έναν άνθρωπο.Και παλι γιατί;Για να τα πεις;Και γιατί να τα πεις;Eκτίθεσαι και τίποτα παραπάνω.Κουράζονται και οι άλλοι να τα ακούνε.Δε θέλουν και ούτε και αυτοί φταίνε.Και όμως νιωθω μια ανάγκη...δηλαδή ανοίγω το στόμα μου και μόνο λόγια για σένα μπορώ να αρθρώσω.Eπειδή η γλώσσα και η σκέψη συνδέονται και η δική μου σκέψη πλημμυρίζει από σενα.Και μπορώ να μιλάω και να γράφω ώωωωωρες για σένα.Και εσύ σταρχίδια σου.Δε σε αδικώ κιόλας.Αλλά κάτι πρέπει να κάνω και εγώ (κατάλαβέ με).Και τρεις παρα είκοσι τη νύχτα τα δάκρυα στέκονται πίσω από το στέρνο και στεγνώνουν όλη τη στοματική κοιλότητα και τα μάτια κλέινουν αλλά δε μπορώ να κοιμηθώ.Άμα ακούς και πολύ Ιnterpol...δεν την γλιτώνεις την απόπειρα,οι ίδιοι πως αντέχουν απορώΕίναι όμως πολύ καλοί οι πούστηδες που τα βρίσκουνε!Και ποιος μαλάκας θα βρεθεί να τα διαβάσει όλα αυτά και ποιός ο λόγος.Δεν μπορώ να καταλάβω τον εαυτό μου γιατί τα κάνω όλα αυτά και ξεφτιλίζομαι έτσι.Γιατί υπάρχει αυτή η ανάγκη ( να τα λέω συνέχεια).Θέλω να μείνω μόνη μου.Κουράστηκα και εγώ με τις δικές σας μαλακίες.Δε μπορώ να σας λύνω συνέχεια τα γκομενικά.Δε μπορώ να το παίζω συνέχεια υπεράνω.

"Αγχος;εσυ;χα...μπα...δεν το πιστευω...''

"Μια χαρά σε βρίσκω δε φαίνεται να σε νοιάζει και πολυ.''

Eίδες γαμώ την αξιοπρέπεια.Μόνο διαδικτυακα διασύρομαι.Έξω είμαι σοβαρή και πολιτισμένη.Πολύ αρρώστια έχει πέσει το έχω ξαναπεί.Δεν περίμενα να γίνουν τόσο ψυχρές οι ζωές των ανθρώπων.Χτές έβλεπα εφιάλτες.Απόψε απόψε θα κοιμηθώ με αυτόν τον κόμπο.Δεν αντέχω να βλέπω εφιάλτες.Δεν μπορώ να σε ξαναονειρευτώ και.Ο ύπνος είναι το καταφυγιο μου και το ταξίδι και η έξοδος μου.ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΔΗΛΑΔΗ ΓΙΑ ΜΕΝΑ.να μην ερθεις.γιατί ειναι το καταφυγιο μου.τα μεγαλα λογια τα σνομπαρετε.


Το πιο σκατένιο είναι να βλέπεις να επιβεβαιώνεται η εικόνα που έχεις για τις μέρες που σε περιμένουν.

ΣΕ ΚΛΟΙΟ ΚΑΥΣΩΝΑ ΑΠΟ ΑΥΡΙΟ ΟΛΗ Η ΧΩΡΑ!!!!!!!!!!!!!

Τελικά αυτοί οι τηλεορατζήδες θέλουν ένα βρωμόξυλο με πολλά έξτρα μπατσάκια στα κωλομέρια να ανάψουν τα αίματα μήπως και στρώσουνε...

Σκάλωμα

Νομίζω χειρίζομαι το σκάλωμά μου αρκετά καλά.Ώρες ώρες νομίζω πως σκέφτομαι το σκάλωμά μου επειδή πιέζω τον εαυτό μου να το κάνει.Κάποτε το ξεχνάω επειδή έχει κόσμο συνέχεια και συνέχεια έξω...και άλλες υποχρεώσεις.Και φτάνω σπίτι και κοιμάμαι ψόφια σαν τουβουλο (σκοπός το μπλογκ είναι among other things να μάθουν οι πρωτευσσσάνοι σωστά ελληνικά).In the words of electrelane:It's not that I can't go on without you,got a million things to do.I'm busy busy all the time still i can't stop thinking about you...

Οι νέες τάσεις της μόδας

Individual of the extremely rare species "non-stokemon φιλόλογοι": To να πηγαίνουνε να γίνονται όλοι δάσκαλοι έχει καταντήσει μόδα χειρότερη και πιο εκνευριστική και από τους emo.

εγώ:... (δέος)

Τί είπε ο άνθρωπας...Και τό λεγε το ωροσκόπιό μου ότι θα έχω βαθιές φιλοσοφικές συζητήσεις επιπέδου με ακαδημαϊκά άτομα...

Ερώτηση

- Επειδή κάποιος (ισχυρίζονται ότι) έχει κάποιο πρόβλημα υγείας ή ψυχολογικό (όχι κάποιας μορφης διανοητική δυσκολία) σημαίνει ότι εμείς πρέπει να του συγχωρούμε αυτόματα κάθετι που κάνει και μας προσβάλει ή μας πληγώνει;

Φλωριά-Communication Breakdown

Ένα πράγμα που δεν μπορεί να χωρέσει ο νους μου είναι πόσο μαμόθρευτα μπορεί να είναι μερικά άτομα.Βρίσκομαι λίγο πρίν την έναρξη της φοιτητικής ζωής,δηλαδή σε καιρούς "μεγάλων αποφάσεων",δηλαδή διαλέγουμε μέρος και σχολή για να πάμε να ζήσουμε για πρώτη φορά στη ζωή μας μόνοι μας.(α' πληθυντικο=εγώ και οι συνομήλικοι και συμφασικοί--τολμώ να χρησιμοποιήσω τον όρο,γνωστοί μου).Ακολουθεί συζήτηση με συμμαθήτρια:

Συμμαθήτρια:Α...και δηλαδή το αποφάσισες ότι θες να πας εκεί;
εγώ:Ναι.
Συμμαθήτρια:Μα είναι πολύ μακριά!!!!!Δε σε πειράζει που είναι τόσο μακρια;;;;;!!!!!!!
εγώ:Όχι.Μάλλον το αντίθετο,μου αρέσει...
Συμμαθήτρια:Εγώ σκεφτόμουν μια σχολή στα Γιάννενα αλλά δε μου αρέσει καθόλου το μέρος!Δεν το αντέχω!Είναι και πααρα πολύ μακριά...Τη Θεσσαλονίκη την έχω απορρίψει.Όταν είχαμε πάει εκεί εκδρομή δε μου άρεσε καθόλου!(με το αναμενόμενο μπλαζέ ύφος).Αθήνα...καλά είναι αλλα η μάνα μου νομίζει ότι θέλω να πάω εκεί για το γκόμενο και...Οπότε μάλλον Πάτρα θα πάω που είναι και ΕΔΩ ΔΙΠΛΑ.
εγώ:Μα καλά δε θές να φύγεις...να είσαι μακριά...μόνη σου...να μη σε πρήζει κανείς (εντάξει στο μέτρο του δυνατού)...;;;;
Συμμαθήτρια:Μάλλον στην Πάτρα θα πάω που είναι και πολύ κοντά...έχει και τόσα παιδιά απο το χωριό...Εσένα μπορεί να μη σου αρέσει όμως εγώ ειμαι πολυ δεμένη με εδώ!Αλλιώς Αθήνα...έχει και εκεί τόσους γνωστούς από το χωριό.Και κοντά είναι.
εγώ:...
εγώ:ναι ενταξει...όπως θες...

Τώρα ίσως φανεί στον αναγνώστη ότι είμαι λίγο αυστηρή και παράλογη.Λίγο ίσως.Αλλά σας παρακαλώ!Έχω και εγώ τα δίκια μου!Δηλαδή είναι μερικά άτομα εθισμένα στην καγκουριά και όχι μόνο αυτό κάθε προοπτική του άγνωστου και της αλλαγής τα τρομοκρατει!Και λέω καγκουριά όχι από κάποιο ανεξήγητο μίσος για το χωριό μου.Γιατί δεν είναι ότι δεν εκτιμώ το μέρος μου.Ούτε θεωρώ τρελούς όσους δεν σκέφτονται όπως εγώ ή όσους θέλουν να μείνουν εδώ.Αντιθέτως μαγκιά είναι να μη φεύγεις από τον τόπο σου για να βρεις κάπου καλύτερα αλλά να κάθεσαι να ζήσεις εκεί,να νοιαστείς και να βάλεις και εσυ το λιθαράκι σου να γίνει καλύτερος.Αυτό το αναγνωρίζω και το εκτιμώ.Λέω όμως καγκουριά γιατί εμένα αυτό το μέρος πολλές φορές παρά τα όσα θετικά του έχω νιώσει να με πνίγει.Ένα συλλογικό και άριστα συντονισμένο μάτι όλων των γνωστών των γονιών μου να παρακολουθεί και να αναφέρει κάθε κίνηση.Και σε αυτο παει στο διάολο κάνεις υπομονή δε δίνεις δικαιώματα(όχι ότι έχεις και επιλογές για έξαλλη-σεξουαλική και μη- ζωή εδώ).Το πιο καταρρακωτικό είναι ο φασισμός του παρακμιακού σκυλάδικου και του κλαρίνου με όλη τη νοοτροπία που τα συνοδεύει(ξέκωλα και τσάμπα μάγκες ή μαγκιά κλανιά και εξάτμιση αν προτιμάτε-νομίζω αποκτήσατε μια εικόνα).Αυτό εννοώ καγκουριά.Δεν υπαρχει διέξοδος για άλλα ενδιαφέροντα πέρα απο τέτοια και οτιδήποτε αλλο είναι τουλάχιστον αντικείμενο χλευασμού.

Καταλήγω λοιπόν ότι τα συγκεκριμένα άτομα προφανώς δεν έχουν παραπέρα ενδιαφέροντα.

Ακόμα όμως και αν υπάγεσαι στην κατηγορία των ανθρώπων που είναι πρόθυμα να ανλάβουν πρωτοβουλίες για τη βελτίωση του τόπου τους,όταν είσαι 18 γαμώτο,εξ ορισμού η νεότητα είναι σύμφυτη με τάσεις ανανεωτικές,με διάθεση για περιπέτεια και ένταση,δε θές να δεις άλλα μέρη,άλλους ανθρώπους,να κάνεις το road trip που δείχνουν στις αμερικάνικες ταινίες,να δεις τι σκατα γίνεται και παραπέρα από τη μύτη σου,να δεις πως ζει ο υπόλοιπος κόσμος πέρα από το χωριό σου,να βιώσεις ένα δυο πραγματα πριν κλειστείς στη ζωή των γονιών σου (όχι απαραίτητα αλλα συνήθως πάνω κάτω έτσι γίνεται);!θες!Κάτι πάει στραβά...Σε ένα εξώφυλλο του free είχα δει κάποτε τον τίτλο γιατί οι σημερινοί 20άρηδες ζούν σαν σαρανταρηδες.Ή κάτι παρεμφερές.Το ίδιο το αρθρο βέβαια δεν το διάβασα ποτέ αλλα ο τίτλος αυτός νομίζω δίνει με σαφήνεια σε μεγάλο βαθμό αυτό που θέλω να πω.

Και πάω στο θέμα γονείς.Για μένα υγιές είναι ένας νέος να έχει κάποια πράγματα για τον εαυτό του.Δε λέω άκρα μυστικοπάθεια αλλά μου φαίνεται κάπως κατινίστικο μάνα και κόρη (σε τετοιες μικρές ηλικίες) να κανονίζουν μαζί γκομενικά και μαλιστα με αρκετά μεγαλύτερα αγορια (ευτυχώς όχι αντρες γιατι και τέτοια πολλά βλέπουν τα ματάκια μας εδώ στην επαρχία).Ίσως μου φαίνεται έτσι επειδή δεν το κανα ποτε ούτε σε αυτον τον ακραίο βαθμό ούτε σε κανέναν.Ίσως έχω εγώ το πρόβλημα που δε μπορώ να ανοιχτώ στη μανα μου (και στον πατέρα μου!!) σε τέτοια θέματα.Αυτά τα παιδια λοιπόν μου δίνουν την εντύπωση ότι κατευθύνονται από τους γονείς τους σε κάθε είδους επιλογής ή σχεσης τους με τον έναν ή τον άλλον τροπο.Δε θέλουν να μάθουν να μπορούν να ζουν και να αποφασίζουν μόνοι τους.Θέλουν να είναι κατοικίδια κάποιου άλλου.Γιατί είναι βολικό για αυτά.

Και αυτά τα παιδια δημιουργούνται με τον εξής τροπο.Όχι μη χαίρεστε δε θα αρχίσω το μάθημα σεξολογίας.Δημιουργούνται όταν ο μπαμπάς και κυρίως η μαμά δημόσιος υπάλληλος έχει ελευθερο χρόνο να τα ξύνει όλη μερα (εντός και εκτός δουλειάς) και το μόνο τους/της ενδιαφέρον είναι να κηνυγάνε το παιδί από πίσω με το κουτάλι να φάει,να το ντυνουν,να το πλένουν,να του έχουν εν πάση περιπτώση τα πάντα στο πιάτο και να αγχώονονται κιόλας για το χρόνο που περνάνε μαζί του και να θέλουν να προσφέρουν περισσοτερες βλαβερές και εντελώς ηλίθιες πολυτέλειες.Και είναι αυτοί οι γονείς που έρχονται και λένε σε μενα : "Καταλαβαίνω ότι είσαι 18 και σκέφτεσαι ρομαντικά όμως πρέπει να σκεφτείς ωμα.Να γίνεις δασκάλα,να εξασφαλίσεις ένα σίγουρο εισόδημα και καθισιό και ελευθερο χρονο...Εγώ το μετανιώνω.Μπορεί τώρα να μην το καταλαβαίνεις αλλά όταν γίνεις 30 και θέλεις να κάνεις οικογένεια θα χρειάζεσαι χρόνο για το παιδί σου και την οικογένειά σου και δε θα έχεις...Και τότε θα το μετανιώνεις όπως εγω..."


θα χρειάζομαι χρόνο για τι;Για να το κάνω μαμούχαλο όπως έκανες εσύ το δικό σου;Ε όχι ρε φιλε!Εγώ αυτή τη μίζερη νοοτροπία ότι πρέπει όλους να μας θρέφει το κράτος δεν την ασπάζομαι!Και στη δική μου ζωή τα δεδομένα είναι αλλιώς!Μεγάλωσα και με τους δύο γονείς ελεύθερους επαγγελματίες και το μεγαλύτερο μέρος της παιδικής μου ηλικίας το πέρασα μόνη μου στο σπίτι,δε θυμάμαι ποτέ να με είχαν "διαβάσει" οι γονείς μου( τί είναι παπάδες;),ούτε να με πήγαν ποτέ σχολείο(με αμάξι-ειδικά όταν ειμαι 13 και το σχολείο ειναι δίπλα),ή όπου αλλού ήθελα τελοσπάντων να πάω.Και άλλες τέτοιες αμέτρητες γνωστές φλωριές που κάνουν οι μοντέρνοι νεοέλληνες γονείς.Και καταντάνε αυτά τα παιδιά να πηγαίνουν πενταήμερη στην τρίτη λυκείου,και να ξερνάνε τα άντερα τους με ένα ποτήρι μπόμπα,γιατί όπως λέει ο πατέρας μου είναι κλωσσόπουλα της μηχανής.Ο μάγκας,το κλωσσόπουλο ελευθέρας,δε θα πιει.Γιατι έχει πάρει το αυτί του από πιάτσα και ξέρει ότι τους μαθητές στις πενταήμερες στα άθλια ψευτοκλάμπ που τους πάνε τους ποτίζουν ό τι πιο μπόμπα υπάρχει.

Τέλοσπάντων ξέφυγα και πάλι αλλά τα βγαλα και αυτά απο το σύστημα μου που λένε και οι αμερικάνοι οι φίλοι μας!Ο ρυθμός που "σκέφτομαι"(!) και γράφω είναι αρκετά αργος οπότε και σε ελεύθερο χρόνο να το αρχίσω πάλι προκύπτει κάποια υποχρέωση (καλή ώρα τώρα και βλεπε προηγούενο πόστ) στην οποία βέβαια πάντα φτάνω καθυστερημένη.Οπότε κλείνω πάλι αυτό το διαδικτυακό ημερολόγιο για τώρα.Τα λέμε κορίτσια και αγόρια.

Decades-Joy Division

Σήμερα ο καιρός εδώ δεν ήταν τόσο ενοχλητικός,ειδικά αυτή την ώρα (20:25) ο ουρανός έχει αρκετά σύννεφα χωρίς να είναι αυτό που αποκαλούμε συννεφιά και έχει και ένα δροσερό αερακι.Λοιπόν η θάλασσα,από την οποία έχω γυρίσει κανα 20λεπτο τώρα (και φοβάμαι πως η βρεγμένη μου περιβολή και τα γεμάτα άμμο πόδια μου δεν είναι ότι καλύτερο για την καρέκλα και το πάτωμα αντιστοίχως αλλά λείπει η μαμά ποντικίνα χορεύει το ποντικόπουλο) δεν είχε την αναμενόμενη αναταραχή που συνδέουμε συνήθως με το αεράκι αυτο...τώρα μόλις άρχισε να σηκώνει κύμα.
Αποφασίζω όπου ξέρω ότι θα έχω παρέα να μην φέρνω μαζί μου το i-pod και παρότι δεν πήγα κάτω με το ποδήλατο σήμερα πήρα για ασφάλεια μαζί μου το i-pod (σε περίπτωση που χρειαζόταν να γυρίσω με τα πόδια και χρειαζόμουν μουσική).Καθώς οι ταλαντούχοι μου φίλοι έπαιζαν ρακέτες ξάπλωσα στην πετσέτα μου και χάζευα τα κύματα και ακουγα τραγούδια.Επίσης συνήθως αγριες ροκιές για μένα τουλάχιστον δεν ταιριάζουν και τόσο με την καυτή ζέστη της παραλίας,γενικά δεν ταιριάζουν και πολλά από όσα έχω εκεί μέσα με την παραλία.Μπορεί κάποια να ταιριάζουν με την (ποδηλατική κάποιες φορές) διαδρομή ως εκεί αλλά δε θα λεγα πως ταιριάζουν με το καθεαυτό κλίμα.
Τέλοσπάντων ήταν κάπως σούρουπο...με όμορφο φως...όχι πολύ φωτεινά (όπως τα μεσημέρια που μου σπάει τα νεύρα) βάλε και τα σποραδικά νέφη και έχεις μια πολύ κοντινή εικόνα.Είχε ήρεμα κύματα (i don't know if that makes any sense some of you might understand what i mean) και εκείνη την ώρα τυχαίνει το decades στο shuffle.Και παρόλο που υπό κανονικές συνθήκες καμία σχέση με παραλία και καλοκαίρι δεν έχει το τραγουδι...εμοιαζε να δένει τόσο αρμονικά με το ρυθμό και την κίνηση των αργων ήρεμων κυμάτων και το φώς του ουρανου μόνο του και όπως έπεφτε στη θάλασσα.Δέν βρίσκω άλλα λόγια να αποδώσω με μεγαλύτερη ακρίβεια την εικόνα όμως προσπάθησα.

Το βιντεάκι στο οποίο παραπέμπω με το παρακάτω url δεν είναι το εν λόγω τραγούδι όμως κάπως έτσι ήταν η atmosphere (μια που πιάσαμε τους Joy Division) http://www.youtube.com/watch?v=kPY5TxTdElM&feature=related

Και η εικόνα ειναι κλεμμένη δεν διεκδικώ τίποτα από αυτήν απλα μου αρεσε και θεωρώ πως ταιριάζει.Απολαύστε...

Rip apart my soul (non-emo style)

Καθώς περνάνε αλύπητα γρήγορα οι μέρες από την πρώτη φορά που σε είδα και βασανιστικά αργα μέχρι την επόμενη (αν ποτέ υπαρξει...),περνάει μαζί με αυτές και η γλυκιά κούραση του κορμιου-απο τα λίγα ευχάριστα ενθύμια που έχω απο σενα. Ξεθωριάζει η γεύση σου από πανω μου.Εγώ όμως δεν θέλω...παλέυω να κρατήσω,μάλλον να κρατηθώ από ό τι ελάχιστο έχω δικό σου.Άν και ακόμα θυμάμαι κάθε λεπτομέρεια,θυμάμαι τον τρόπο που κινείσαι- που πολύ μου άρεσε,θυμάμαι τη φωνή σου...αν και όλα αυτα τα θυμάμαι,πολύ φοβάμαι πως ήδη έχουν αρχίσει να φθείρονται μέσα στη μνήμη μου και πως σύντομα η μορφη σου θα σβήσει από το μυαλό μου και θα καταντήσω να την θυμάμαι με κόπο και χοντρικά και να συμπληρώνω με τη φαντασία μου τις λεπτομέρειες που λείπουν.


I got a stone where my heart should be and nothing I do will make you love me...


Λοιπόν δεν είμαστε και εχθροι.Διατηρούμε μια επαφή.Γίνονται αυτα.Θα μου περάσει,μην ανησυχείτε για εμενα.Ο τριτος κόσμος λιμοκτονεί,μην ασχολείστε με τις αριστοκρατικές μελαγχολίες μου.Καλά ειμαι.
Άλλωστε δεν μπορώ να σου επιρρίψω καμία ευθύνη και η αλήθεια είναι πως μπήκα σε αυτην την ιστορία με κάθε επίγνωση.Δεν ήμουν αφελής ίσως μπορείς να με πεις απελπισμένη...δεν θα το αρνηθω.Η μοναξιά μπορεί να καταθρυμματίσει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.Δεν μπορώ να σε κατηγορήσω για τίποτα γιατί τίποτα δε μου είχες υποσχεθεί.Είσαι εντάξει.Απλά θέλησα εγώ να αρπάξω ακόμα και αυτήν την πιο μικρή ευκαιρία να είμαι μαζί σου με όποιον δυνατο τροπο.Και δεν μετανιώνω για τίποτα. Πέρασα όμορφα.Και δεν εννοώ μόνο το σεξ (δεν ηταν τοσο σπουδαιο ετσι κι αλλιώς και απο οτι καταλαβα ουτε εσενα σου αρεσε),γιατί αυτό ίσως είναι το λιγότερο,εννοώ εσένα με όλες τις πλευρές που έχεις.Εσένα και την απίστευτη περσόνα σου.Δεν ήθελα να περασει ο κλεμμενος μου χρονος μαζί σου.Δεν ξέρω αν θα ήθελες να με ξαναδεις.Ίσως και να σε απογοήτευσαν πολλά πάνω μου αλλά και διαφορετικά να ήταν πάλι δεν τραβάει το νταραβέρι μεταξύ μας για μια μακριά λίστα λόγων.Δεν είμαι και ο τύπος σου για αυτο το θεμα ισως...


Το μόνο λοιπόν που μένει να κάνω μέχρι να περάσει αυτό το ανόητο ξεμυάλισμα ειναι sleep with my hands across my chest and dream of you with someone else...



Και η φιλία σου μου αρκει αν και δε θα μπορουσα να έχω την απαίτηση ή την αυταπάτη οτι θα βάλεις ποτέ εμένα στο ίδιο βαθρο με τους φίλους σου(παρόλο που θεωρώ οτί μπορουμε να επικοινωνήσουμε και να συνυπάρξουμε αρμονικα σε επίπεδο φιλίας).Τέλοσπάντων.Θα περάσει...Ίσως υπερβάλλω βεβαια και σε απομυθοποιήσω κάποτε δεν ξέρω δεν ξέρω...δεν ξέρω και πολλα...

We shall overcome...


Το πόστ αυτό έρχεται μια ώρα πρωινή προς το μεσημέρι και ίσως είναι κάπως βαρύ για πρώτο ποστ ενός μπλογκ που ούτε ξέρω να το χειρίζομαι και το μέλλον του αβέβαιο και σκοτεινό ειναι.Έρχεται όμως επειδη είναι ώρα και κατάσταση που κανείς φίλος δεν είναι αρκετα ΚΟΝΤΑ για να τα πεις...ή βαριούνται να τα ακούσουν ή ξερω γω...χιλια δυο.Όμως είχα την ανάγκη να βγουν απο μέσα μου έστω και έτσι.Λογικά και όπως το χω το πράγμα στο μυαλό μου τα υπόλοιπα ποστ δεν θα είναι έτσι σε μεγάλο βαθμο.Δηλαδη θα ξεσπάω μεν εδώ μέσα τα ξεσπάσματα της διπολικής μου διαταραχής (δεν νομίζω ότι υπάγεται στη γενικευμένη γυναικεία υστερία ή δεν θέλω να το νομίζω) αλλά με μέτρο και το μπλογκ θα έχει και άλλα ποικιλα ενδιαφέροντα (για ποιους δεν ξερω...).

Και τώρα φευγω βιαστικα γιατί είμαι καλεσμένη για φαγητό στου κολλητου (ένεκα που λείπει η μανα μου).Λεπτομέρειες για το προφίλ της γράφουσας θα συμπληρώσω την επόμενη πιο βολική στιγμή και επίσης ζητώ την επιείκια σας και καθώς περνάει ο καιρος (που λένε πως γιατρεύει όλες τις πληγες) και μαθαίνω και εγώ από αυτα τα κόλπα τα ιντερνετικα,δεσμεύομαι να σουλουπώσω λιγάκι,όσο μου επιτρέπει η περιορισμένη μου αντίληψη,το μπλόγκ τούτο.

Υ.Γ.:πολλά ίσως σε αυτο το ποστ ε...εκφράζει την αβεβαιότητα της συντάκτριας ( τι μαλακία να αναφέρεται κανείς στον εαυτό του στο τρίτο πρόσωπο!)

Υ.Γ.2:Πρίν λίγο κατέληξα στο συμπέρασμα ότι ίσως άν έφευγα για λίγο διακοπές κάπου ηρεμούσα και ξεχνιόμουν λιγο.