Rip apart my soul (non-emo style)

Καθώς περνάνε αλύπητα γρήγορα οι μέρες από την πρώτη φορά που σε είδα και βασανιστικά αργα μέχρι την επόμενη (αν ποτέ υπαρξει...),περνάει μαζί με αυτές και η γλυκιά κούραση του κορμιου-απο τα λίγα ευχάριστα ενθύμια που έχω απο σενα. Ξεθωριάζει η γεύση σου από πανω μου.Εγώ όμως δεν θέλω...παλέυω να κρατήσω,μάλλον να κρατηθώ από ό τι ελάχιστο έχω δικό σου.Άν και ακόμα θυμάμαι κάθε λεπτομέρεια,θυμάμαι τον τρόπο που κινείσαι- που πολύ μου άρεσε,θυμάμαι τη φωνή σου...αν και όλα αυτα τα θυμάμαι,πολύ φοβάμαι πως ήδη έχουν αρχίσει να φθείρονται μέσα στη μνήμη μου και πως σύντομα η μορφη σου θα σβήσει από το μυαλό μου και θα καταντήσω να την θυμάμαι με κόπο και χοντρικά και να συμπληρώνω με τη φαντασία μου τις λεπτομέρειες που λείπουν.


I got a stone where my heart should be and nothing I do will make you love me...


Λοιπόν δεν είμαστε και εχθροι.Διατηρούμε μια επαφή.Γίνονται αυτα.Θα μου περάσει,μην ανησυχείτε για εμενα.Ο τριτος κόσμος λιμοκτονεί,μην ασχολείστε με τις αριστοκρατικές μελαγχολίες μου.Καλά ειμαι.
Άλλωστε δεν μπορώ να σου επιρρίψω καμία ευθύνη και η αλήθεια είναι πως μπήκα σε αυτην την ιστορία με κάθε επίγνωση.Δεν ήμουν αφελής ίσως μπορείς να με πεις απελπισμένη...δεν θα το αρνηθω.Η μοναξιά μπορεί να καταθρυμματίσει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.Δεν μπορώ να σε κατηγορήσω για τίποτα γιατί τίποτα δε μου είχες υποσχεθεί.Είσαι εντάξει.Απλά θέλησα εγώ να αρπάξω ακόμα και αυτήν την πιο μικρή ευκαιρία να είμαι μαζί σου με όποιον δυνατο τροπο.Και δεν μετανιώνω για τίποτα. Πέρασα όμορφα.Και δεν εννοώ μόνο το σεξ (δεν ηταν τοσο σπουδαιο ετσι κι αλλιώς και απο οτι καταλαβα ουτε εσενα σου αρεσε),γιατί αυτό ίσως είναι το λιγότερο,εννοώ εσένα με όλες τις πλευρές που έχεις.Εσένα και την απίστευτη περσόνα σου.Δεν ήθελα να περασει ο κλεμμενος μου χρονος μαζί σου.Δεν ξέρω αν θα ήθελες να με ξαναδεις.Ίσως και να σε απογοήτευσαν πολλά πάνω μου αλλά και διαφορετικά να ήταν πάλι δεν τραβάει το νταραβέρι μεταξύ μας για μια μακριά λίστα λόγων.Δεν είμαι και ο τύπος σου για αυτο το θεμα ισως...


Το μόνο λοιπόν που μένει να κάνω μέχρι να περάσει αυτό το ανόητο ξεμυάλισμα ειναι sleep with my hands across my chest and dream of you with someone else...



Και η φιλία σου μου αρκει αν και δε θα μπορουσα να έχω την απαίτηση ή την αυταπάτη οτι θα βάλεις ποτέ εμένα στο ίδιο βαθρο με τους φίλους σου(παρόλο που θεωρώ οτί μπορουμε να επικοινωνήσουμε και να συνυπάρξουμε αρμονικα σε επίπεδο φιλίας).Τέλοσπάντων.Θα περάσει...Ίσως υπερβάλλω βεβαια και σε απομυθοποιήσω κάποτε δεν ξέρω δεν ξέρω...δεν ξέρω και πολλα...

We shall overcome...


Το πόστ αυτό έρχεται μια ώρα πρωινή προς το μεσημέρι και ίσως είναι κάπως βαρύ για πρώτο ποστ ενός μπλογκ που ούτε ξέρω να το χειρίζομαι και το μέλλον του αβέβαιο και σκοτεινό ειναι.Έρχεται όμως επειδη είναι ώρα και κατάσταση που κανείς φίλος δεν είναι αρκετα ΚΟΝΤΑ για να τα πεις...ή βαριούνται να τα ακούσουν ή ξερω γω...χιλια δυο.Όμως είχα την ανάγκη να βγουν απο μέσα μου έστω και έτσι.Λογικά και όπως το χω το πράγμα στο μυαλό μου τα υπόλοιπα ποστ δεν θα είναι έτσι σε μεγάλο βαθμο.Δηλαδη θα ξεσπάω μεν εδώ μέσα τα ξεσπάσματα της διπολικής μου διαταραχής (δεν νομίζω ότι υπάγεται στη γενικευμένη γυναικεία υστερία ή δεν θέλω να το νομίζω) αλλά με μέτρο και το μπλογκ θα έχει και άλλα ποικιλα ενδιαφέροντα (για ποιους δεν ξερω...).

Και τώρα φευγω βιαστικα γιατί είμαι καλεσμένη για φαγητό στου κολλητου (ένεκα που λείπει η μανα μου).Λεπτομέρειες για το προφίλ της γράφουσας θα συμπληρώσω την επόμενη πιο βολική στιγμή και επίσης ζητώ την επιείκια σας και καθώς περνάει ο καιρος (που λένε πως γιατρεύει όλες τις πληγες) και μαθαίνω και εγώ από αυτα τα κόλπα τα ιντερνετικα,δεσμεύομαι να σουλουπώσω λιγάκι,όσο μου επιτρέπει η περιορισμένη μου αντίληψη,το μπλόγκ τούτο.

Υ.Γ.:πολλά ίσως σε αυτο το ποστ ε...εκφράζει την αβεβαιότητα της συντάκτριας ( τι μαλακία να αναφέρεται κανείς στον εαυτό του στο τρίτο πρόσωπο!)

Υ.Γ.2:Πρίν λίγο κατέληξα στο συμπέρασμα ότι ίσως άν έφευγα για λίγο διακοπές κάπου ηρεμούσα και ξεχνιόμουν λιγο.