Χμ...

Η ώρα 2:25 π.μ. και θα χρησιμοποιήσω,μετά από μακρά και αισθητή (δε θέλω ου) στον κυβερνοχώρο απουσία μου,το βήμα του μπλόγκ τούτου για να διηγηθώ άλλη μια "ιστορία" ατυχών γεγονότων.

Τείνω να είμαι πολύ κοινωνικό άτομο και η ζωή δείχνει ότι γίνομαι γρήγορα συμπαθής και κάνω με πάρα πολλά διαφορετικά είδη ανθρώπων.Βρίσκω με πολλά διαφορετικά άτομα κάποιο κοινό σημείο και η κουβέντα περνάει γρήγορα από το τυπικό στο αμοιβαία άνετο και ευχάριστο επίπεδο.Αυτό βέβαια δεν είναι πάντα καλο.Απολαμβάνω όσο τίποτα την επικοινωνία με τους ανθρώπους όμως...ας μιλήσω με ένα παράδειγμα καλύτερα.

Και θα πάω στο πονεμένο θέμα : " O έτσι της φίλης μου".Έχει τύχει να διαπιστώσω να είναι πασιφανές δηλαδή οτι ο τύπος έχει περισσοτερα να πει μαζί μου παρά με τη δικιά του (όπου δικιά του,η φίλη μου).Όλη η παρέα εντελώς χαλαρή και η φίλη μου μαζί μόνο που σε ανύποπτους χρόνους μου πετάνε μπηχτές μεταξύ σοβαρού και αστείου σε φάση:"Eσύ πρέπει να τα φτιάξεις με τον...Μίλτο (λέμε τώρα)".Και δε γουστάρω ειλικρινά.Χαίρομαι πολύ την παρέα της,την παρέα του,την παρέα τους σαν ζευγάρι,την παρέα ολόκληρη γενικά αλλά καλύτερα θα ήταν να κρατήσω κάποια απόσταση για να μη μου τη λένε έτσι.Είναι άσχημο.

Άντε και μετα από άλλο ένα (αυτο)κατινίστικο πόστ,δεσμεύομαι για πόστ σοβαρού περιεχομένου ή μάλλον απόπειρα για τέτοιο πόστ αλλά ακόμα κάνω την έρευνά μου που στοχεύει στον μετριασμό των ανακριβειών και των γενικοτήτων που θα δημοσιευτούν.Τελικά όντως νεκρός μήνας ο Αύγουστος ακόμα και για εμένα την λαλίστατη.Κάποιος ή κάποια (από αυτές που με βλέπουνε και λυσσσσσάνε) θα με μάτιαξε φαίνεται...τι να πεις...Είχα ανάγκη να αναρτήσω έστω και κάτι τόσο ταπεινό παρά το σεβασμό που διακηρύσσω ότι έχω για τη γλώσσα και το λόγο.(Μην ψαρώνεται μούρη πουλάω,όλα είναι θέμα image την σήμερον ημέραν/management που θα έλεγε και η Λαίδη.)