Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2008

Under a molten sky the days collide

Έλεγα να μην βγάλω τόσο εν δήμω τα εν οίκω γκομενικά μου (τα οικογενειακα δεν μπορώ να τα γράψω με μορφή μη συγκεχυμένη από οργη για να τα καταλάβει κόσμος).Αλλά δε γαμιέται θα τα πω σαμπως διαβάζει και καμιά ψυχή;Μία δύο δηλαδή και απορώ γιατί το κάνουν αυτό στους εαυτούς τους και πρέπει να τους πει κάτι κανονικά το γεγονός ότι είναι μόνοι τους στην ανάγνωση αυτόυ του μπλόγκ.Άκαιρο συνεχίζω στο θέμα μου.


Αυτό που με πλήγωσε πιο πολύ όταν με...πρόδωσε (ξέρω ότι η έκφραση αυτή είναι γραφική,υπερδραματική και υπερβολική ίσως) ο Μ.

κατά βάθος και στην ουσία είναι ότι αρχισα το νταραβέρι χωρίς να τον γουστάρω.έκανα υποχωρήσεις στο γούστο μου γιατί σκέφτηκα,αν δεν κάνεις προσπάθεια για να είσαι με κάποιον ποτέ δε θα έρθει για σένα ξαφνικά η τέλεια σχέση έτοιμη.Οπότε δίνω μια ευκαιρία και προσπαθώ και βγαίνω και απο δω απο κει και όπου πάει.Χαλαρά.Ο φίλος μου ο Π. γύρισε και μου είπε:"Δεν πιστεύω να γουστάρεις τον Μ. τώρα πλάκα μου κάνεις." και η Ν. μου είπε στο ίδιο ύφος:"έλα τώρα χαραμίζεσαι".Η πλάκα είναι ότι εγώ θυμώνω με κάτι τέτοια δεν το δείχνω βέβαια αλλά φορτώνω πάρα πολύ.Δεν μπορώ να μπώ στο σκεπτικό ότι εγώ είμαι κάποια πολύ σπουδαία για να κρίνω τον άλλον και να τον κατηγοριοποιώ πιο χαμηλά απο μένα.Τι πάει να πει άσχημος;Άφού εγώ μπορώ να συζητήσω μαζί του και για τους portishead και για το Μπάοκ και να γελάσουμε και να πάμε και μια βόλτα και να περάσουμε ωραία ποιο ειναι το κόλλημα.Ή μήπως είμαι καμιά μοντέλα που περιμένει τον Σάκη (ένας είναι ο Σακης μη ρωτήσετε) για να θέτω και στάνταρ τον θέλω ψηλό έτσι έτσι έτσι και αλλιώς.Το λιγότερο με ενδιαφέρουν αυτά.

Αλλά ρε πούστη μερικές φορές χαμηλώνοντας τον πύχη όταν μετά ο άλλος σε κάνει σκουπίδι -όταν σε κάνει σκουπίδι κάποιος που όλοι τον θεωρούν σκατά-τότε πως νιώθεις;μαλάκας, ξεφτιλισμένος...τέτοια πράγματα.Και δεν είναι θέμα η απιστία.Και πιστεύω πως η πολυγαμικότητα (σχετική και κατ'εξαίρεση πάντα) σε μια μεγάλη και συναισθηματική σχέση μπορεί να συγχωρεθεί εφόσον το επιθυμούν και οι δύο πλευρές για τους σωστούς λόγους.Αν όμως δεν υπάρχει σεβασμός σε άλλα ζητήματα...Γενικά παιδιά και εν κατακλείδει μην αφήνετε να σας ξεφτιλίζουν.Λεκτικά και ψυχολογικά.Αυτό είναι το χειρότερο και όχι να ξενοπηδήξει ο άλλος.

Αλλά να πώ κιόλας ότι είχε γίνει η σχέση ρουτίνα για να δικαιολογείται τέτοια συμπεριφορά...Τέλοσπάντων γύρευε τι φούντες καπνίζει ο καθένας.Άλλο ένα αγκάθι είναι και η μοναξιά.μέσα απο αυτή την προσπάθεια που μπορεί και να κατέληγε σχετικά καλά άν της δινόταν μια ευκαιρία γινόταν ουσιαστικά ένα παζάρι εναντίον της μοναξιάς.Και τώρα πάει και αυτή η διέξοδος.Δηλαδή πάει το βόλεμα προτού κάν γίνει βόλεμα.Γλιτώνεις και την υποκρισία δεν πειράζει.Θα ήταν λάθος εξ αρχής.Αλλά ρε γαμώτο δεν γίνεται να βρεις το τέλειο άτομο κατευθείαν.Ο συμβιβασμός είναι μες στο παιχνίδι.θα γίνει στην πορεία κατάλληλο.Ή κάπως έτσι.Συμπέρασμα:ουδέν.

Ακούμε interpol-the scale,deus-the vanishing of maria schneiderκαι καπάκι dickies-nobody but me για να ξεδώσουμε.Και μετά βγαίνουμε.Ηθικό δίδαγμα:you can't keep making the same mistakes again-the cooper temple clause.και όμως πάς και τα κάνεις γνωρίζοντας.Αλλιώς δεν ζείς τίποτα παρά μόνο κλεισμένος και εγκλειστος και χωρίς καμια εμπειρία.

και αυτό ΔΕΝ ανήκει στην κατηγορία ερωτική απογοήτευση.

2 σχόλια:

kostasK είπε...

Κανονικά δε θα έπρεπε να σχολιάσω τίποτα, γιατί είναι πολύ προσωπικό ποστ. Θα πω όμως ένα πράγμα:

όποιος δεν κάνει λάθη, δεν κάνει τίποτα στη ζωή του.

Ααααα κι επειδή είμαι μεγάλη ψωνάρα, θα σου πω και το αγαπημένο μότο της ζωής μου (μετά το γαμάτε γιατί χανόμαστε):

"η εμπειρία είναι σαν τη δημοσιότητα: δεν υπάρχει κακή"

Υ.Γ. Είδες? τελικά δεν είπα μόνο ένα πράγμα. Βρε, τί σου είναι η ζωή...

φιλιά!

Ανώνυμος είπε...

ακού την ψυχή σου...και μην ακους ποτέ τους άλλους..cliche αλλα δουλευεί