Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2008

Αντε γαμησου κωλοζωή!

Ξέρω οτι ειμαι κοριτσάκι και δεν κάνει να βριζω.Δεν το λέω όμως με θυμό πια.Αυτή τη στιγμή τραβάω την πρίζα,κλείνω την πόρτα,παίρνω πούλο πώς το λένε.Δεν έχω τίποτα που θα μου κόστιζε να χάσω κατά κάποιον τρόπο.Ανιωθίλα.Ούτε να κλάψω θέλω ούτε τίποτα.Το λέω με την πικρία της παραίτησης και αφήνομαι σε ό τι έρθει.Άστοδιάλο.Βαρέθηκα.Την μοίρα μας την ξέρουμε.Και όποιος λέει ότι αυτό είναι μιζέρια δε με εχει καταλάβει καλά.Είναι "το παρατάω μπας και βρω την υγεία μου/δεν ασχολούμαι/τσίμπα!".Δεν μπορώ και να το εξηγήσω και πολύ καλά τώρα αλλά κάπου έπρεπε να τα πώ τωρα ΤΩΡΑ.Και μια που εκ των προτέρων ξέρω ότι το μπλογκ έχει για μένα καθαρά αυτοψυχαναλυτική/εκτονωτική λειτουργία και δεν απευθύνεται σε κανέναν τα λέω και δεν δίνω και λόγο.

Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2008

Έχει ψυχη;

Καιρό είχα να φανώ.Όμως απο σεβασμό στον..."θεσμό" της γλώσσας αποφάσισα μια που δεν έχω κάτι "άξιο λόγου" (όχι ότι ήταν οσα εγραφα ως τωρα) να γράψω,καλύτερα είναι να απέχω από το προσφιλές άθλημα του μπλόγκινγκ.Και καλό θα ήταν να είχα τηρήσει την απόφαση αυτή αλλά ένιωσα την ανάγκη να λογοδοτήσω σε αυτό το μπλόγκ.Μπορεί και να έχει ψυχή και να πληγώνεται.

Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου 2008

Ερώτηση #6

Θα μου πεί τελικά κανένας πώς στα σκατά γράφεται τελικά αυτό το Βατοπέ/αίδι;To βλέπω σε τελεοράσεις και έντυπα και με τις δύο γραφές και συχνότερα με αι.Εμένα η φτωχή μου λογική γιατί μου λέει ότι το προφανές είναι ότι γραφεται με ε.;ε;Aν κάνω λάθος μην έχοντας λάβει υπόψη μου κάποιον παράγοντα παρακαλώ διαφωτίστε με.

Κυριακή 14 Σεπτεμβρίου 2008

Late night delirium

Είναι η ώρα αισίως τέσσερις παρά είκοσι (ολογράφως παρακαλώ γιατι δεν τεμπελιάζουμε δω πέρα) τη νύχτα πάντα.


Το ένα που θέλω να δηλώσω είναι πως θέλω να αφιερώσω στις φίλες μου την μοναξιά και την παράνοια το Pioneer to the Falls των Interpol και το Norwegian Hammerworks Corp. των Madrugada αντιστοίχως,με second runner up (έτσι δεν το λένε;) κυρίως για το δεύτερο,το Eric's Trip των Sonic Youth,μια που λέγαμε και για το Daydream Nation με τον καρντάση τον Kostas (θάθελα να τον προσφωνήσω φίλο μου στο ντελίριο αυτό αλλά φοβήθηκα μήπως τον θίξω και τονε προσβάλω).`


To άλλο που αδράττομαι της ευκαιρίας της δοθήσης να εξωτερικεύσω είναι ότι έχω φτιάξει μια playlist με Βοwie και Radio Dept.(ξέρω άσχετο) και το Close to me των Cure με την ελπίδα να παρηγορηθώ και να χαλαρώσω και να με πάρει ο ύπνος.


Και για να μην νομίζει ο αναγνώστης ότι είμαι σε τόσο αξιολύπητη κατάσταση όσο αφήνω να φανεί (=το γνωστό πλέον pathetic της αγγλικής) θα κλείσω με κάτι χαρούμενο.Σήμερα όπως θα γνωρίζουν όσοι ασχολούνται,χτές δηλαδή,είχε αγώνα ΠΑΟΚ-ΑΕΚ.("Τίμιος" ο ΠΑΟΚ αλλά για να δούμε τέλοσπάντων τι θα γίνει και με δαύτονα.)Και το έβλεπα λοιπόν και σε κάποια δόση,μάλλον στην αρχή από ότι θυμάμαι,έδειξε από τις κερκίδες να φαίνονται τα κεφαλάκια του Καρβέλα και της Αννιτούλας και από πίσω Ο Πρόεδρας ο Ζαγοράκης.Priceless που θα έγραφε και η Razz.Ήταν σαν να τους στεφανώνει.λολ.


Υ.Γ.:Mην εκλάβει κανείς από τα μιλλιούνια των αναγνωστών ότι λέγονται τα σχόλια αυτά χλευαστικά προς τις ομάδες.Ούτε καν προς τα πρόσωπα.Απλά χαμογέλασα με μια μαλακία.Και παροτρύνω και τον αναγνώστη να χαλαρώσει και να κάνει το ίδιο.Επίσης το "τίμιος" λέγεται για την προσπάθεια γιατί πέρσι από ό τι θυμάμαι ήταν σε πολυ χειρότερη κατάσταση από ότι είναι τώρα.Που τώρα είναι σαφώς πιο καλά.Αν και είναι και αρχή ακόμα.Αυτά προς αποφυγήν των παρεξηγήσεων.
Υ.Γ.2.:To Eric's Trip είναι σαν να τρέχεις μια ήρεμη,ήσυχη νύχτα σαν αυτήν,γρήγορα με το αυτοκίνητο και να τρέχουν δίπλα και γύρω σου τα φώτα του δρόμου και των χωριών και των πόλεων και ο δρόμος και τα δέντρα και τα σπίτια στην ερημιά και οι εξοχές και ο ουρανός και τα αστέρια πιο σταθερά από πάνω και ίσως το φεγγάρι.


Υ.Γ.3.:Φιλάκια (κλόπιραϊτ από ελληνοφρένεια για όσους έχουν υπόψη).

Πέμπτη 11 Σεπτεμβρίου 2008

Λίστα

Λίστα με τα πράγματα που πρέπει να κάνουμε πρίν φύγουμε:

  • Mάζωξη νύχτα στην παραλία με φωτιά και ποτά (aka beach party.έχει γίνει αλλά ποτέ δεν είναι αρκετό.έχει λυσσάξει η πρόεδρος να μαζευτούμε όοολοι).
  • Να πάμε όλοι μαζί εκδρομή (adventure/safari style) στο πανηγύρι(!!!) στο παρακάτω χωριό
  • Σαββατοκύριακο κοινόβιο style σε φοιτητικό σπίτι στην Πάτρα
  • Να πάμε σινεμά
  • Nα μαζευτούμε και σε σπιτι να δούμε ταινία
  • Να επιστρέψει ο κολλητός μου για λίγες μέρες και να κάνουμε ksysting therapy
  • Να βγούμε για ποτό με τον κύριο καθηγητή
  • Live practice και so you think you can dance night στην γκομενοπαγίδα με το Clan of the Kafri
  • Games/palermo grand tournament
  • Ανασκόπηση όλης της κιτς σκυλο ποπ σκηνής που συνόδευσε τα χρόνια στο δημοτικό,ει δυνατόν με καραόκε.


...λες και θα πάμε στην ξενιτιά...



(snob σκύλα που δεν τα εννοεί.)

ΠΡΟΣΟΧΗ!


  • Μην συνανασρτέφεστε ΗΛΙΘΙΑ ΑΤΟΜΑ.

  • Η μεταδοτικότητα της ηλιθιότητας έγκειται στην αδρανοποίηση της εγκεφαλικής δραστηριότητας του δέκτη.Μην γελάτε με ηλίθια αστεία.

  • Η επικινδυνότητα της ηλιθιότητας συνδέεται με την αδυναμία αντίληψης των συνεπειών των ενεργειών τους και την αδυναμία συσχετισμού αιτίου-αποτελέσματος,έντονα και χαρακτηριστικά συμπτώματα τα οποία παρατηρούνται στα ηλίθια άτομα και αργά ή γρήγορα πυροδοτούν το ξεκίνημα μιας καταστροφικής σειράς ατυχών γεγονότων.

  • Μην παρασύρεστε από την χαριτωμένη/συμπαθητική αφέλεια.Μείνετε απόλυτοι και ακλόνητοι στον αποκλεισμό ηλίθιων ατόμων.

  • Eνημερωθείτε και Προφυλαχτείτε ΤΩΡΑ.Η πρόληψη σώζει.

Ένα κοινωνικό μήνυμα,ευγενική προσφορά του cutandspear.blogspot.com.

Τετάρτη 10 Σεπτεμβρίου 2008

Alone Together...

...μπορεί να σημαίνει μαζί μακριά από τους άλλους το οποίο μπορεί να δείχνει εγκεφαλική/πνευματική/ψυχική σύνδεση και εκστασιακό μαγνητισμό, connection που λένε και οι αμερικάνοι.Μπορεί να σημαίνει μαζί κάπου μόνοι όχι για να χαζεύεις τα ωραία μάτια του άλλου αλλά για να λογαριαστούμε,να εκστομισθούν πικρά λόγια.Μπορεί να σημαίνει το συναίσθημα ότι το μαζί πια δεν αρκεί για να μην είσαι μόνος όταν το μαζί έχει γίνει κάτι κρύο,απόμακρο,αδιέξοδο,δυσπρόσιτο και ξένο.Μπορεί να σημαίνει τη μοναξιά του ενός που νιώθει ξένος ή μόνος ανάμεσα σε μια παρέα φίλων ή μια φιλική παρέα.Μπορεί να σημαίνει και άλλα πράγματα που δεν έχω σκεφτεί εγώ τώρα.

Τhe first time it happened too fast
The second time,I thought it would last

Ας τα πεί όμως ο Casablancas με την ωραία του φωνή,που τα λέει και καλύτερα από εμένα.

Τρίτη 9 Σεπτεμβρίου 2008

Ναι μεν αλλα...

Ξεκινάω το πόστ με κάτι άσχετο αρχικά.Ο μήνας έχει εννιά (κυριολεκτικά και μεταφορικά) και έχω κάνει πόσα πόστ;8 νομίζω;και με αυτό 9;πολυγραφόταη μου προέκυψα!

Και το κυρίως πιάτο είναι ότι χτές το βράδυ είδα ομολογουμένως ετεροχρονισμένα τον Batman τον σκοτεινό ιππότη.Γράφω τώρα εντελώς ανεπηρέαστη(=ανίδεη;) από κριτικές.Δεν έχω διαβάσει ούτε μία.Βρίσκω πως η ταινία είχε αρκετά έξυπνες ανατροπές και δεν ήταν απλώς οι κενές σπαστικές εξυπνακίστικες ανατροπές του μέσου αμερικάνικου blockbuster ήταν έξυπνες ρε παιδί μου,άξιζαν,είχαν ένα νόημα.Μάλιστα σε κάποια σημεία επιασα τον εαυτό μου απόλυτα συνεπαρμένο από την πλοκή και την αγωνία του έργου.Kαι το concept ήρωας-αντιήρωας ξετυλισσόταν ικανοποιητικά καλά και είχε τεθεί αρκετά εύστοχα.

Αλλά.Αλλά κάποια σημεία με προβλημάτισαν.Θα πω ένα γιατί για να θυμηθώ τώρα τα υπόλοιπα πρέπει να ξαναδώ την ταινία.Με ενόχλησε λίγο η νομιμοποίηση της παρακολούθησης στην υπηρεσία των καλών σκοπών του Batman.Ίσως λέω και μαλακίες εγώ η άσχετη αλλά τώρα μου ρθε να μην το έλεγα?Θάσκαγα!(Βιασμος της ελληνικής γραφής).

Aυτά τα ολίγα για σήμερα και πάντα με όλη μου την ανευθυνότητα και επιπολαιότητα.

Κυριακή 7 Σεπτεμβρίου 2008

Γριά

Δεν ξέρω τι μισώ πιο πολύ.Τις μέρες ή τις νύχτες.Μερικές φορές οι μέρες όταν έχεις την παρέα που είναι σε κατάλληλη διάθεση και η επικοινωνία ρέει με ευκολία,είτε με γέλια,είτε πιο σοβαρά, περνάνε ανώδυνα μέχρι και ευχάριστα.Μερικές φορές μετά από τέτοιες μέρες οι νύχτες είναι γεμάτες βαθύ,κουρασμένο ύπνο,μέχρι να τον χορτάσεις.Και άρα πάλι ανώδυνες.(μήπως γραφω λάθος το "ανώδυνες";μη διστάσει αν διαβάσει κανείς το ποστ αυτό να με διορθώσει.)

Όταν πονάς όμως δεν έχει διαχωρισμό μέρας και νύχτας.Γι'αυτό και δεν ξέρω τι μισώ πιο πολύ τότε.Τι είναι χειρότερο να είσαι ένας ξένος ανάμεσα σε φίλους,να θες συνέχεια να φύγεις αλλά να μην έχεις πουθενά να πας ή ο πνιγμός ενός σπιτιού όπου θές να καταρρεύσεις και δεν μπορείς να το αφήσεις να φανεί.Αυτά συνήθως σε απασχολούν μέρα.Γι'αυτό ίσως τείνω να μισώ εκείνη περισσοτερο.Όμως είναι και η νύχτα άτιμη.Την πίκρα δυναμώνουν όλες οι επιθυμίες που πνίγονται και οι άνθρωποι και τα μέρη που ζητάς και δεν έχεις.Πάει κάπως έτσι.Πρώτο στάδιο:Nεύρα.Δεύτερο στάδιο:Kούραση-Κατάρρευση-Παραίτηση.

Νομίζω πως πια συνήθισα τόσο την αδιαφορία που το αντίθετο μου φαίνεται αφύσικο.Το έχω ξαναγράψει.Όσες φορές και αν θέλουμε να ξεγελάσουμε τον εαυτό μας με ελπίδες μέσα μας ξέρουμε το μέλλον.Ξέρουμε πως θα γίνουν τα πράγματα στο τελος.Από τη μία είναι αρκετός λόγος για να τρελαθείς από την άλλη μπορείς και να πάρεις ηρεμία και σιγουριά από τέτοια γνώση.

Τετάρτη 3 Σεπτεμβρίου 2008

Θαυμάσιοι τρόποι να σπαταλάει κανεις το χρόνο του























Ο πάνω είναι ο Novoselic των Nirvana,o κάτω είναι ο Vannucci των Κillers.Mόλις των είδα μου θύμισε λίγο τον πρώτο.Πείτε μου πως έχω έστω και λίγο δίκιο ακόμα και αν είναι ψέματα.Χαρίστε μου αυτή την ψεύτικη ικανοποίηση της συναρπαστικής ανακάλυψης.

Συνδιάλεξη κορυφής στο σημερινό επεισόδιο της ΖήναΣ.


Aρης (Ares) :[...] I am Ares,the god of war!
Ζήνα (Xena):You are a son of a bitch!*[...]




*ποιά εννοεί η φιλόσοφος;
**δεν έχω καεί στην τηλεόραση αυτόν τον καιρό τόσο όσο μπορεί να φαίνεται από την φύση των τελευταίων ποστ,αλλά όταν την ανοίγω,μου τυχαίνουν όλα τα καλά.δεν μπορώ να το εξηγήσω.
***μη σου πώ και ότι η εικονίτσα που βρήκα παίζει να είναι από την ίδια συγκεκριμένη σκηνή του περί ου ο λόγος σημερινού επεισοδίου,οπότε προσδοκώ τη μέγιστη ταύτιση από τον αναγνώστη μου.
****[...]:αυτό σημαίνει πως είπε κι άλλα αλλά δεν έχουν σημασία αυτά γι'αυτό και παραλείπονται.

Τρίτη 2 Σεπτεμβρίου 2008

Άρχισαν τα πρωινάδικα και τα μεσημεριανάδικα πάλι,Δόξα τω Μεγαλοδύναμω!


Σήμερα είχα την εξαιρετική τύχη να δώ και πάλι μετά από πολύ καιρό στην τηλεόραση,λάιβ,την υπέροχη φατσούλα της νέας,ταλαντούχας και γλυκύτατης Φαίης Σκορδά,που η φατσούλα της δεν είναι το μόνο υπέροχο πάνω της αν με εννοούν οι έχοντες υπόψη.Μάλιστα έπεσα και πανω σε ρεπορτάζ για τον Μουτσινά και την Ζαρίφη που τους έδειχνε σε κάποια φωτογράφηση όπου για κάποιον λόγο φορούσαν και οι δύο φορμίτσες-μπλέ ο μεν,πορτοκαλί η δέ,και μου ήρθε κατευθείαν στο μυαλό το άλλο αχτύπητο team,οι θρυλικοί,
Φοίβος και Αθηνά.Σε κάποια φάση πέτυχα και ελληνοφρένεια ζαπάροντας στο σπίτι αλλά μόνο στιγμιαία,και σε άλλη από την περσινή της ώρα,παίζει και να ήταν επανάληψη,παίζει και να μην ήταν.

Πάντως με αφορμή τη θέα της-"Ψηλής, ξανθιάς, εντυπωσιακής και ιδιαίτερα ευφυούς"- Φαίης,όπως δίαβασα να την περιγράφουν αλλού,άλλοι που ξέρουν και περισσότερα,και πολλών άλλων τηλεοπτικών και μη γυναικών,έχω να καταγγείλω ότι έχει γεμίσει ο κόσμος-συγχωρείστε μου την έκφραση εσείς που έχετε επίπεδο- μούνες.Αίσχος...Ντροπή.Άααχ...άντε να ιδούμε τι θα γίνουμε και εμείς τέλοσπάντων.

Δευτέρα 1 Σεπτεμβρίου 2008

Eρώτηση #5



Όταν οι άντρες βγαίνουν και λένε για μια γυναίκα "ανοργασμικιά",τους έχει περάσει άραγε ποτέ από το μυαλό το ενδεχόμενο ότι μπορεί εκείνοι να κάνουν κάτι λάθος;oεο;!


Χωρίς παρεξήγηση δηλαδή και χωρίς ίχνος εμπάθειας και μεταξύ μας, οχι πάντα 100 % και δεν λέω πως είστε όλοι έτσι κομπλεξικοί,αλλά για όσους βγαίνουν και κράζουν παίζει και αυτή η περίπτωση ρε αγόρια...

You Get What You Give (?)


You Get What You Give (-Τhe New Radicals-παραπλανητικό όνομα εφηβικής,χαζοχαρούμενης αλλά συμπαθούς μπάντας) , έλεγε ένα τραγούδι της ένδοξης δεκαετίας του 90,της δεκαετίας του Beverly Hills,του Dawson's Creek,των "Μεν και των Δεν",της brit-pop,της pub rock και της Cher και άλλων πολλών ένδοξων,διεθνών και εγχώριων.

Ακούγοντας τον τίτλο σκέφτεται ίσως κανείς για την κοσμική δικαιοσύνη (ένα ακόμα φλέγον θέμα που ερευνά το μπλόγκ τούτο) πως το "Ό τι δίνει κανείς,αυτό παίρνει (σε τούτο το ντουνιά)" είναι μια λογική σκέψη.Και από μια άποψη είναι.Δεν μπορώ παρά να το παραδεχτώ.Τότε,για να μπώ και κατευθείαν στο ψητό (και τετριμμένο ίσως),γιατί εμείς τα καλά και τίμια παιδιά που δίνουμε τον καλύτερο μας εαυτό,που εχουμε φιλότιμο και καρντιά (μου καημένη),εισπράττουμε φτύσιμο και άκυρο (γαμώ το μπελά μου!#$@!ε;ε;).

Aυτό,dear Watson,δύο πράγματα μόνο μπορεί να σημαίνει:Ή ότι δεν υπάρχει κοσμική δικαιοσύνη,ή ότι δεν είμαι εγώ καλό παιδί και κάνω κάτι λάθος...

Βέβαια θα μπορούσαν να ισχύουν αμφότερα.

Tι παίζει το i-pod αυτόν τον καιρό


  • Μogwai-I Can't Remember
  • The Mars Volta-Televators
  • Portishead-The Rip
  • The Shins-Black Wave
  • The Decemberists-The Island:Come and See,The Landlord's Daughter,You'll Not Feel The Drowning
  • Broken Social Scene-Stars and Sons
  • Explosions In The Sky-Six Days At The Bottom of The Ocean
  • Elbow-The Bones of You
  • Sparklehorse-Cow
  • The Music-The Walls Get Smaller
  • Broken Social Scene-Lover's Spit
  • Pacific!-Hot Lips*
  • Cold War Kids-Passing The Hat*
  • Μίκρο-Το Δωμάτιο*
  • Manic Street Preachers-Send Away the Tigers
  • Explosions In The Sky-Greet Death
  • Kasabian-Ovary Stripe
  • Stereo Nova-Δεν Αλλάζω Τα Ηχεία Μου
  • Βeck-Everybody's Gotta Learn Sometimes
  • Stereo MCS-Set It Off *
  • Keziah Jones-Afrosurrealish for the ladies *
  • Μοgwai-The Sun Smells Too Loud
*όπου αστερίσκος,άσχετα μεν,ακούγονται δε συνοδευτικά με τα υπόλοιπα προς αποφυγήν απόπειρας αυτοκτονίας

Keep Walking


Hold on tightly,Let go lightly



Πιστεύω πάρα πολύ στην ισχύ της φράσης αυτής.Ας ζήσουμε ό τι είναι να ζήσουμε όσο κρατάει και μόλις δούμε πως τελείωσε καλό είναι να το αφήνουμε πίσω.Κρατάμε τα καλά και προχωράμε.Δεν μπορούμε να μένουμε πίσω.Είναι ανάγκη να προχωρήσουμε!Το θάβουμε,το κηδεύουμε,το θρηνούμε,το εξετάζουμε από απόσταση και με ηρεμία,πάιρνουμε ό τι θετικό,αλλά ως εκεί.Αλλιώς μένουμε πίσω.

Βέβαια μερικές φορές,από πόνο μπορεί,θέλουμε τόσο διακαώς να προσωρήσουμε,που παίρνουμε φόρα και πάμε μπροστά και μετά κοιτάμε πόσο μακριά αφήσαμε ό τι τελοσπάντων αφήσαμε,και για μια στιγμή ή περισσότερο τρομάζουμε από την απόσταση.Και μπορεί να αναρωτηθούμε τι νόημα έχει να προχωράμε και για ποιό λόγο ακόμα και αν προηγουμένως έχουμε δεχτεί ότι το να ζούμε στο παρελθόν και να μετανιώνουμε τα λάθη ούτε αυτό έχει νόημα.(Αλλά επειδή είμαστε αλάνια και μπορούμε,προσπερνάμε πάντα σαν αίλουροι τις αδιέξοδες σκέψεις.)

Όμως δεν αναιρεί αυτό την ανάγκη να αντλούμε δύναμη από την ίδια μας την θέληση να προχωρήσουμε.Και από αυτή τη δύναμη και από αυτή την απόφαση βρίσκουμε την πιο απολαυστική ελευθερία.Όταν δεν έχεις τίποτα να περιμένεις,είσαι ελεύθερος.Όταν δεν βασίζεσαι σε σχέδια που αργά ή γρήγορα θα προδοθούν από το ευμετάβλητο της ανθρώπινης φύσης,είσαι ελεύθερος.Και τότε ανακαλύπτεις και τον εαυτό σου στην πιο αυθεντική του μορφή.Χωρίς σχέδια να τον δεσμεύουν.Ο Θεός,λένε,βλέπει τα σχέδια των ανθρωπων και γελά.Ας υποδεχτούμε λοιπόν ότι μας φέρνει η καινούρια μέρα και ας κάνουμε ότι πιο καλό μπορουμε με αυτό.Για να βρούμε τις στιγμές ευτυχίας (που θα θυμόμαστε) στο τέλος με αυτό που θα φτιάξουμε από αυτό που έχουμε.